Ты помніш - Лявон Вольскі

Ты помніш, помніш, безумоўна,

І тую ноч, і той настрой,

Што панаваў над намі роўна —

І над табой, і нада мной…

Драты дрыжалі пераборам,

Аб нечым дзіўным месяц сьніў,

І рысы даўняга сабора

Так чотка млелі ў вышыні.

Нячутна шамацела лісьце,

Саткалі зоры з срэбра ніць…

У тую ноч мы пакляліся

Жыць і любіць…

Любіць і жыць.

І мы жылі… І мы любілі…

І несьлі прагу і любоў…

Часы дзяціных сноў-ідылій

Да нас ня вернуцца ізноў…

Жыцьцё далей нас весьці стане,

Надорыць новых песень-дум,

І мужнай сталасьці жаданьні

На нас пячатку пакладуць.

А ўжо ня вернецца з гадамі

Ні тая ноч, ні той настрой,

Што панаваў тады над намі —

І над табой, і нада мной.

You remember you remember definitely

And that night, and that mood,

What ruled over us exactly -

And above you, and above me…

The wires trembled over,

About something strange the moon dreamed,

And the features of an ancient cathedral

So the rosary was ground in height.

The leaves rustled inaudibly,

Weaved stars out of silver thread…

That night we swore

Live and love…

Love and live.

And we lived… And we loved…

And carried thirst and love…

Times of children's dreams-idylls

Don't come back to us again…

Life will continue to lead us,

Give new songs-thoughts,

And courageous constancy of desire

We will be stamped.

And will not return over the years

Not that night, not that mood,

What ruled over us then -

And above you, and above me.