Karıncalar - Hidra

Zihnimdeki kelepçelere el yazımla kilit vurdum

Bu en fakir coğrafyada tebessümler ümit burnu

Sağ yanımda bi çocuk öldü sol yanımda müzik durdu

Bir kadın konuştu soğuktan kızardı minik burnu

Bikaç sarhoş yolcunun adımlarında tren garı

Siren çalıp durdu fakat s.

lemeyen bi ben varım

Eksik kalma sen de konuş her bi haltı bilen kadın

Kalan kalır giden gider kalan gider giden kalır

Bikaç sonbahar eskittim şahit oldu karıncalar

Şimdi uyu ve kart sesim gelip kapını çalınca kalk

Eksildikçe zaman artık şarkılarda yarım çalar

En son vaktin dolar tabuta konarsın ve canın yanar

Bu boktan şehrin boktan havası benim boktan hallerim

Çocukları da mutsuz artık güneşsiz mahallenin

Şimdi şehrin insanında aşık olma zahmeti

Ve şimdi şehir insanların kalbi kadar sahtedir

Bunu yaz dedi kalem bana yaşamak istiyosan gel yanımda kal

Dik duramıyo kimse bi kalem kadar beni anlayan ahali karıncalar

Şimdi sus ve dinle beni her sevdiğin gitti demi

Sen de mutlu görünmeye çalıştın hep siktir edip

Bekleme hiç çünkü geriye dönemez artık hiçbi gemi

Artık yerin yurdun belli hiçbi yerin hiçbi yeri

Hepiniz aşka inanacak kadar salak ve saftınız

Fakat aşkı aradınız ve kaydı gitti şaftınız

Kaybettiğiniz yetmedi ve ölene kadar battınız

Siz inandığınız aşkı aptal ihtimale sattınız

Fikirlerimi kemirmekte beynimdeki fareler

Bundan dolayı kaçamadım hiç sigaradan ve kahveden

Herkes bilir herkes bildiğinden hep kelam eder

Giden bi daha çıkamıyor lan aşk denen keraneden

Hayattır devam eden ve hep bayattır ekmeğin

Hep fay hattı hiçbi dalga deviremez bu tekneyi

Uyanın artık artık boşuna cefa mefa çekmeyin

Çünkü kimse vazgeçilmez kimse yek ve tek değil

I locked the handcuffs in my mind with my handwriting

Smiles are the nose of hope in this poorest land

A child died on my right, the music stopped on my left

A woman spoke, her tiny nose reddened from the cold

Train station at the footsteps of a couple of drunken passengers

Siren kept sounding but p.

I am the one who can't

Don't be missing, talk too, every woman who knows how

Remaining Remaining Outgoing Remaining Remaining Remaining

I have worn out a couple of autumns, ants have witnessed

Now go to sleep and wake up when my card sound comes and knocks on your door

As time is lost, time is lost in songs

Your last time is dollars, you are put in a coffin and it hurts

The shit air of this shit city is my shit

Their children are also unhappy, now they are in the sunless neighborhood.

Now the trouble of falling in love with the people of the city

And now the city is as fake as people's hearts

Write this, the pen said to me, if you want to live, come and stay with me.

No one can stand upright, people who understand me as much as a pen, ants

Now shut up and listen, every time you loved me is gone

You tried to look happy too, fuck you all the time

Don't wait because no ship can turn back now

Now your place is your homeland, no place has no place

You are all stupid and naive enough to believe in love

But you searched for love and your shaft is gone

It wasn't enough that you lost and you sank to death

You sold the love you believed in to a fool

Mice in my brain gnawing at my ideas

Because of this, I could never escape from cigarettes and coffee

Everyone knows, everyone always speaks because they know

The one who is gone can't get out again, man

It's life going on and your bread is always stale

All fault lines, no waves can overturn this boat

Wake up, don't suffer for nothing anymore

Because nobody is indispensable, nobody is one and only