Kamienie - Grammatik

Krople deszczu na skroniach

Patrzę na Wisłę a kartki mokną w dłoniach

Patrzę na życie, miasto śpi bezpiecznie w domach

Gdzie w każdym z nich mieszka niejedna historia

Czasami wkradam się jak złodziej w czyjeś życie

W brudach brodzę w śmierci i śmiechu zachwycie

Czasem zazdroszczę, czasem nienawidzę

Wiem, że każdy ma swoją drogę ja o swojej wam pisze

I słucham ludzi, w ich oczach widzę siebie

Może naiwnie w solidarność między nami wierzę

W czterech ścianach zaklęty niejeden dramat

Przeklęty, który chcesz wyrzucić z siebie

Wiele bólu, który trochę już zaśniedział

Ale wciąż krzyczy by ktoś o nim opowiedział

Nawet, jeśli będą mówić, że pamiętać nie warto

To my i kamienie jesteśmy świadkiem z przypadku

Chcę wyrzucić z siebie gniew, wyruszam w miasto

Uciekam z miejsca, w którym czuję się zbyt ciasno

Warszawa nie śpi, dzisiaj będzie moją parą

Za ręce przez bruk, nocny spacer ku gwiazdom

Przemierzam miejsca, które znam na pamięć

Tysiące kroków tylko po to by sens znaleźć

Spokojna noc, powoli zanurzam się w ciszy

I tylko wiatr rozwiewa niespokojne myśli

Niby samotnie, jednak mam tu słuchaczy

Dookoła kamienie, które niejedno widziały

I myślę gdyby kamienie mogły mówić

Powiedziałyby prawdę tak różną dla ludzi

To cichy świadek, więc opowiem mu historię

Możesz krzyczeć tu ze mną, wyrzuć to, co siedzi w tobie

Nie bój się, one nigdy nas nie skrzywdzą

To nie ludzie, których oczy ciągle nic nie widzą

Tak wiele bólu dzieje się za kurtyną

Wśród ścian, które milczą

Choć czasem, gdy nastawisz ucho krzyczą, jasne staje się wszystko

Blizny z przeszłości drogą by zrozumieć przyszłość

Odpowiedzi czasem leżą tak blisko

Wystarczy sięgnąć by wiedzieć, co jest przede mną

Zbieram brudy samemu brudząc ręce

Patrzę w mrok, mrok patrzy w moje serce

Wiem więcej, ale też mniej mogę znieść

Gdzie jest spokój, kuszą drzwi, w które można wejść

W każdej chwili wolność popłynie z każdej żyły

Lecz to za łatwe wciąż mam w sobie tyle siły

By żyć, oddychać pełną piersią

Chociaż czasem mam dość i oddech przychodzi ciężko

Niech żyje życie nawet, gdy wszystko przepadnie

Ja usnę, ale kamienie będą mówić za mnie

Tak niewiele mi potrzeba żebym znalazł swój spokój

Chcę budzić się rano i mieć kogoś przy boku

Chcę znów zaufać nie dostawać ciosów w plecy

Bo życie to chwila ja tą chwilą chcę się cieszyć

Staram się walczyć z własnymi słabościami

Jestem jedynie człowiekiem i często nie znam granic

Wierzę mocno, że wszystko wkrótce się ułoży

A dziś mówię kamieniom o tym, co najbardziej boli

Tyle razy uciekałem i nie chciałem rozmawiać

Zawsze sam z problemami tak z życiem chciałem się zmagać

Jednak z czasem zauważyłem tę różnicę

Że gdy krzyczę głośno to mam sumienie czyste

I nawet, gdy milczysz i nie chcesz mnie słuchać

A moje słowa to dla ciebie tylko pustka

Wiem co robić i szybko znajdę nowy powód

By wyjść z domu i odwiedzić me kamienie znowu

Raindrops on the temples

I look at the Vistula and the pages are wet in my hands

I look at life, the city sleeps safely in houses

Where more than one story lives in each of them

Sometimes I sneak into someone's life like a thief

I wade in dirt in death and delight in laughter

Sometimes I am jealous, sometimes I hate

I know that everyone has their own way and I write about theirs to you

And I listen to people, I see myself in their eyes

Maybe I naively believe in solidarity between us

More than one enchanted drama within four walls

Cursed you want to get out of your way

Lots of pain, which has already felt a bit asleep

But he still yells for someone to tell about him

Even if they say that it's not worth remembering

We and the stones are witnesses by chance

I want to let go of my anger, I'm going out to town

I run away from a place where it feels too tight

Warsaw is awake, today it will be my couple

Hands on the pavement, a night walk towards the stars

I travel through places that I know by heart

Thousands of steps just to make sense

Peaceful night, I slowly sink into the silence

And only the wind dispels anxious thoughts

Seemingly lonely, but I have listeners here

There are stones around which many have seen

And I think if the stones could talk

They would tell a truth so different for people

He's a silent witness, so I'll tell him a story

You can shout here with me, throw out what's in you

Don't be afraid, they'll never hurt us

They're not people whose eyes still can't see anything

So much pain is happening behind the curtain

Among the silent walls

Although sometimes when you tune your ear they scream, everything becomes clear

Scars from the past - a way to understand the future

The answers are so close sometimes

It is enough to reach out to know what is in front of me

I pick up the dirt myself by getting my hands dirty

I look into the dark, the dark looks into my heart

I know more, but I can take less too

Where there is peace, there are doors that can be entered

At any moment, freedom will flow from every vein

But it's too easy, I still have so much strength

To live, breathe fully

Although sometimes I am fed up and breathing is hard

Long live life even when everything is lost

I will fall asleep, but the stones will speak for me

I need so little to find my peace

I want to wake up in the morning and have someone by my side

I want to trust again not to get stabbed in the back

Because life is a moment, I want to enjoy this moment

I try to fight my own weaknesses

I am only human and often know no boundaries

I strongly believe that everything will be fine soon

And today I tell the stones what hurts the most

I ran away so many times and didn't want to talk

Always alone with problems so I wanted to struggle with life

However, I noticed this difference over time

That when I shout loudly, my conscience is clear

And even when you are silent and do not want to listen to me

And my words are just emptiness to you

I know what to do and I will quickly find a new reason

To go out and visit my stones again