Stracone dzieciaki - Grammatik

To pokolenie, które poznało oba systemy

A jednemu z nich Bóg pozwolił mówić ze sceny

Zaklęty w mieście krzyk o tym jak żyjemy

Piszemy, cierpimy, śmiejemy się i starzejemy

Z blizną na sercu z oddechem bloków

Gdzie masz szacunek jak dostrzegą prawdę w twoim oku (ta)

Sukces kredytów lat siedemdziesiątych

To bezwzględność lat dziewięćdziesiątych, skunaj

Stres tej cudownej dwójki, która dała mi życie

Duma tej dwójki, gdy patrzy ma moje życie

A ja patrzę jak rosną dzieciaki ze slajdów

Było różnie, ale zakręty nie poszły na próżne

Nauczeni, że nie wszystko się opłaca

To pokolenie JP II tak różne, dług spłaca

Tak różnie życie pozbawiło nas strachu

Dorastamy, pokolenie straconych dzieciaków

Pozostawieni na rozdrożu mieliśmy jedną opcję

Stracone dzieciaki wybrały wolność i oddech

Do dziś żyjemy według własnych reguł

Pielęgnujemy wartości znane wszystkim od wieków

Od kiedy runął mur i zatarła się granica

Tak wielu z nas naprawdę poznało smak życia

Pokolenie, które uznano za straceńców

I do dziś samo musi walczyć o człowieczeństwo

System wartości wyssany z mlekiem matki

Upadł pod ciężarem świata, który był zbyt brutalny

W jednej chwili dostaliśmy prawie wszystko

Sztuczna dojrzałość kontra cudowne dzieciństwo

Strach w oczach tych, którzy dali nam życie

Obawa o to jak my sami pokierujemy tym życiem

Trudno było się odnaleźć, uwolnić od presji

Przetrwaliśmy, za tamte czasy jesteśmy wdzięczni

Dziś dorastamy, pokolenie pontyfikatu

Niesiemy bagaż pełen życiowych kantów

I choć w sercu Bóg, który mówi o tamtych latach

Jesteśmy świadkiem przemian, nas system nie złamał

Pozostawieni na rozdrożu mieliśmy jedną opcję

Stracone dzieciaki wybrały wolność i oddech

Do dziś żyjemy według własnych reguł

Pielęgnujemy wartości znane wszystkim od wieków

Wiesz, rozumiemy pewien kod, pewien system

Wartości, język, styl, gust, gesty, krok (tak)

Wielu w świecie pozdrowienia z Dublina

Bez narzekań, tak już jest, czasem trzeba tak wybrać

By wygrać, dumne twarze bez względu na sytuację

Mamy swój los w ręku, gniew w sercu

Loża szyderców, wielu było takich głupich

Przebierańców próbujących coś nam narzucić

Wielu dało się stłamsić i odpuściło

O marzenia zawsze trzeba walczyć jak o miłość

Odbicia w lustrze twarzy tych, którzy w nas żyją

Stracone dzieciaki, my kontra Babilon

Jesteśmy elitą nie tłumem, w sercach nosimy dumę

Godność i odwaga w nas, choć czasy trudne

Naznaczeni, kiedyś mądrzejsi, idziemy dalej

I bierzemy los w ręce, chcemy szczęśliwie się zestarzeć

This is a generation that got to know both systems

And one of them God allowed to speak from the stage

A scream enchanted in the city about how we live

We write, suffer, laugh and grow old

With a scar on the heart with the breath of blocks

Where you have respect when they see the truth in your eye (yeah)

The success of loans in the seventies

It's the ruthlessness of the nineties, skunk

The stress of these wonderful two who gave me life

The pride of these two as he watches has my life

And I watch the slide kids grow

It was different, but the turns were not in vain

Taught that not everything pays off

This generation of JP II is so different, it pays off the debt

Life so differently deprived us of fear

We grow up, a generation of lost kids

Left at the crossroads, we had one option

Lost kids chose freedom and breath

To this day, we live by our own rules

We cherish values ​​known to all for centuries

Since the wall collapsed and the border blurred

So many of us have really gotten to know the taste of life

A generation deemed doomed

And to this day he has to fight for humanity himself

A value system sucked out of mother's milk

He fell under the weight of a world that was too brutal

We got almost everything in an instant

Artificial maturity versus wonderful childhood

Fear in the eyes of those who gave us life

The fear of how we ourselves will lead this life

It was hard to find yourself, to free yourself from the pressure

We survived, we are grateful for those times

Today we are growing up, the generation of the pontificate

We are carrying luggage full of life edges

And at least in the heart of God who speaks about those years

We are a witness of changes, the system has not broken us

Left at the crossroads, we had one option

Lost kids chose freedom and breath

To this day, we live by our own rules

We cherish values ​​known to all for centuries

You know, we understand a certain code, a certain system

Values, language, style, taste, gestures, step (yeah)

Greetings from Dublin to many in the world

No complaints, that's the way it is, sometimes you have to choose that way

To win, proud faces no matter what the situation

We have our fate in hand, anger in our heart

Lodge of scoffers, many were so stupid

Disguises trying to impose something on us

Many were suppressed and let go

You always have to fight for dreams as for love

Reflections in the mirror of the faces of those who live in us

Lost kids, us vs Babylon

We are the elite, not the crowd, we carry pride in our hearts

Dignity and courage in us, though difficult times

Insidious, once wiser, we keep going

And we take fate in our hands, we want to happily grow old