Touham Baman Naboudi - Farhad

تو هم با من نبودی

مثل من با من

و حتی مثل تن با من

تو هم با من نبودی

آنکه می‌پنداشتم

باید هوا باشد

و یا حتی

گمان می‌کردم این تو

باید از خیل خبرچینان جدا باشد

تو هم با من نبودی

تو هم با من نبودی

تو هم از ما نبودی

آنکه ذات درد را باید صدا باشد

و یا با من، چنان هم‌سفره شب

باید از جنس من و عشق و خدا باشد

تو هم از ما نبودی

تو هم مؤمن نبودی

بر گلیم ما و حتی در حریم ما

ساده‌دل بودم که می‌پنداشتم

دستان نا اهل تو

باید مثل هر عاشق رها باشد

تو هم از ما نبودی

تو هم مؤمن نبودی

بر گلیم ما و حتی در حریم ما

ساده‌دل بودم که می‌پنداشتم

دستان نا اهل تو

باید مثل هر عاشق رها باشد

تو هم با من نبودی یار

ای آوار

…ای سیل مصیبت‌بار

You were not with me either

Like me with me

And even like tone with me

You were not with me either

What I thought

It must be air

Or even

I thought it was you

It must be separated from many informants

You were not with me either

You were not with me either

You were not one of us

That the essence of pain must be sound

Or with me, such a night owl

It must be of my sex and love and God

You were not one of us

You were not a believer either

On our kilims and even in our privacy

I was naive, I thought

Your helpless hands

Must be abandoned like any lover

You were not one of us

You were not a believer either

On our kilims and even in our privacy

I was naive, I thought

Your helpless hands

Must be abandoned like any lover

You were not with me either

O rubble

… O a flood of misfortune