Folklor w opuszczonym mieście - Eldo

Idę przez miasto pełne snu

Spokojnie śpi pod ciepłą pościelą

I ktoś się śmiał, a ktoś usnął znów

Jakby na zawsze żegnał się już z nadzieją

Myślę o tym, chociaż obcy to problem

Bo moja filozofia mówi by wygrać

I tak na serio to nie pióro, a rewolwer

I powinienem częściej z niego korzystać

Oczy pełne łez…

To wiatr, nie emocje, myśli ciągną nad Wisłę

Uciec gdzieś, co sił w nogach pryskać

Chociaż dusza na tym nigdy nie zyska

Dziwna mgła nagle spadła na bruki

Chmury jakby wzięły miasto w objęcia

Z bramy słyszę klarnet i harmonię

Magia co realność pozostawiła w częściach

Patrzyłem na to już wielokrotnie

Losy ludzkie wygrawerowane w bruku

Ścieżki tych, co wiodą życia samotnie

Płyną tratwą meduzy w oceanie smutku

W dniach widzą tylko upływ udręki

Myślą, kiedy do cholery przyjdzie ten koniec

Zbyt słabi, by swój los wziąć do ręki

Nieobecni, więc kiedy laur wieńczy skronie

Oczy pełne strachu…

Decyzje ważą wiele, rozumiem wszystko

Bo byłem w ich miejscu, też stałem na dachu

I ból wydawał się ważniejszy niż przyszłość

Miasto spało snem sprawiedliwych

Wsiadłem na chmurę, poczułem spokój

I chciałem już wyć, bo byłem szczęśliwy

Myślałem jak duszę ocalić od mroku

Powoli spada kurtyna nocy

Nieuchronnie poranek się zjawia

Z całą swoją mocą, brutalną pozą

Nachalną siłą będzie chciał mnie naprawiać

Chyba wolałbym pójść spać już

I wstać, kiedy niebo pomaluje w pomarańcz

Ten wielki konstruktor, co dał iskrę mózgom

I wolność, która chyba gdzieś się zapodziała

Nadzieja ma dziś potomstwo z głupców

Miłość można kupić na kredyt jak wszystko

I będzie tego więcej

Bo studnią bez dna są dziś nasze potrzeby

Miasto pobitych dusz odżywa

Powoli rusza w swój chocholi taniec

I uczy jak pośród nędzy wygrywać

By przed następnym świtem zerwać kaganiec

I'm walking through a city full of sleep

He sleeps peacefully under warm bedding

And someone laughed, and someone fell asleep again

As if he was saying goodbye with hope forever

I think about it, although aliens are a problem

Because my philosophy is to win

Seriously, it's not a pen, it's a revolver

And I should use it more

Eyes full of tears ...

It is the wind, not the emotions, the thoughts are drawn to the Vistula River

Get away somewhere you can squash your legs

Although the soul will never gain from it

A strange mist suddenly fell on the pavements

The clouds seemed to embrace the city

From the gate I hear clarinet and harmony

The magic of what reality has left behind in parts

I have looked at it many times before

Human fates engraved in the cobblestones

The paths of those who live their lives alone

They float on a jellyfish raft in the ocean of sorrow

In the days, they only see the torment passing

They think when the hell this end will come

Too weak to grasp their fate

Absent, so when the laurel crowns the temples

Eyes full of fear ...

Decisions weigh a lot, I understand everything

Because I was in their place, I was also standing on the roof

And the pain seemed more important than the future

The city slept the dream of the righteous

I got on the cloud, I felt calm

And I wanted to howl because I was happy

I thought how to save my soul from darkness

The curtain of the night is slowly falling

Inevitably the morning comes

With all her might, brutal pose

He will want to fix me by force

I guess I'd rather go to sleep already

And get up when the sky turns orange

This great constructor who sparked brains

And a freedom that must have been lost somewhere

Hope has offspring today of fools

Love can be bought on credit like anything else

And there will be more

Because today, our needs are a bottomless well

The city of beaten souls comes alive

He slowly starts his chocholi dance

And it teaches how to win in the midst of poverty

To break the muzzle before the next dawn