Vrouw Op De Veranda - Bløf

De vrouw op de veranda

Steelt mijn aandacht, koel en snel

Dievegge van de nachtrust

Doet me zweten in mijn hel

Vergeten kan ik niet

Want in haar ogen zag ik iets

Van liefde en vermogen

Tot zo’n groot mededogen

Als je maar zelden ziet

De vrouw op de veranda

Steelt het daglicht, vaag en moe

Dievegge van de schemer

De avond valt haar toe

Verslaven zal ze mij

Want het vuur valt haar straks bij

Als een kaars in late uren

Ze laat ze langer duren

Maakt deze junkie vrij

De vrouw op de veranda

Steelt mijn trots, zo zacht en lief

Dievegge van de hoogmoed

Ooit was ik ook zo’n dief

Maar toen dook ik weg in lucht

En ik hoorde nog haar zucht

Daar boven op de toren

En in een vrije val verloren

Begon mijn grote vlucht

De vrouw op de veranda

Steelt mijn liefde, hard en wreed

Dievegge van de hartstocht

Waarvan ik weinig weet

En nu schrijnt nog de kleine wond

Die ik zorgeloos verbond

Met alle hoop op morgen

Als zij me heeft geborgen

Sta ik weer op de grond

The woman on the porch

Steals my attention, cool and quick

Thief of the night's sleep

Makes me sweat in my hell

I can't forget

Because in her eyes I saw something

Of love and ability

To such great compassion

If you seldom see

The woman on the porch

Steals the daylight, dim and tired

Thief of the twilight

The evening falls to her

She will addict me 

Because the fire will soon be with her

Like a candle in late hours

She makes them take longer

Set this junkie free

The woman on the porch

Steals my pride, so soft and sweet

Thief of the pride

I was once such a thief too

But then I dove awayin air

And I heard her sigh

Up there on the tower

And in a free fall lost

Started my big flight

The woman on the porch

Steals my love, hard and cruel

Thief of the passion

Of which I know little

And now still the little wound

Which I connected carelessly

With all hopes for tomorrow

If she has saved me

Am I back on the ground