Nú Gleymist Ég - Árstíðir

Hnepptur í nauð er vindar kalla

Lokast af með sjálfum mér

Er fárviðri herjar fjörðinn minn

Fastur í helli enginn heyrir

Hrópa en einskins verð ég var

Finn hvergi leið um göngin dimm

Held kyrru fyrir

Er sorg ber á dyr

Hörfa undan frostinu gráa

Vona að sárum verði hlíft

Við skriðum af fjallinu háa

Útaf lognast, kvöldið kveður

Langþreyttur hvíldar sofna ég

Hrekk aftur upp við brest

Er nóttina lengir versnar veður

Dagurinn sem aldrei varð

Um eilífð lokast göngin

Ég kemst aldrei héðan út

Held kyrru fyrir

Er sorg ber á dyr

Hörfa undan frostinu gráa

Vona að sárum verði hlíft

Við skriðum af fjallinu háa

Captured in distress is the call of the winds

Closing with myself

There is a strong wind in my fjord

Stuck in a cave no one hears

Shout but nothing I was worth

Find no way through the dark tunnel

Keep quiet

When grief comes to the door

Disappear from the gray frost

Hope the wounds are healed

We climb the high mountain

Outside calms down, the evening says goodbye

Tired of rest, I fall asleep

Prank back up by failure

As the night progresses, the weather worsens

The day that never happened

For eternity the tunnel closes

I'll never get out of here

Keep quiet

When grief comes to the door

Disappear from the gray frost

Hope the wounds are healed

We climb the high mountain