Nie Umiem Mówić Nie (fragment audiobooka "Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj") - Mery Spolsky

Nie umiem mówić «nie» i Nosowska o tym wie

Gra mi co dzień

Nie, nie, nie to nie

Chciałabym jak ona mieć granicę na «N»

Mówić «Nie proszę pana, nie to nie ten»

Gdy ktoś pyta, czy ten kolor jest ok

Mówię «Tak, tak, tak, tak»

Chociaż przecież wolę czerń

Gdy ktoś pyta, czy może teraz wejść mi na głowę z butami

Ja mówię «Śmiało, wejdź»

Budzik mówi do mnie «Wstań»

Umówiłam się ze sobą, że tym razem będzie (tak, tak, tak, tak|)

Jednak coś w środku mówi «Jeszcze chwilka», biała pierzynka nie umie mówić nie

(debilka)

Lipcowa noc, piwo, etykieta przodem

Jakim cudem trzymam piwo, jeśli chciałam wodę?

Koleżanka poprosiła, mówi «Co ni będziesz piła?»

I jej też ni odmówiłam

Sytuacja powtarza się cyklicznie

W domu władca, a za bramą tak, tak, tak

Spacja wciska się w umyśle

To doradca, chyba lepiej milczeć

Bywa gorzej, obok siedzi typ

Ma zamiary wobec mnie

Ja nie umiem mówić «nie»

On chce usta do ust

Zmieniam szybko gust

Zabeczałam głośne «meee»

Zamiast powiedzieć «Pierdol się»

Nie!

Nie!

Pierdol się

Nie

Nie!

Nie!

Pierdol się

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Siadam na fotelu, chcę neon na palcu

Ona mówi mi «Żółty to nie bardzo»

«Może być niebieski?»

Tak, tak, tak

Lecą w duchu łezki, niebieski jest lamerski

Albo czemu jest tak, oglądam Pinteresta

Fryzur propozycje, chciałam taki zestaw

Krótkie, z grzywką, jak u tej Japonki

Wychodzę w długich falach

Co się odpierdala?

Sytuacja powtarza się cyklicznie

Czarna owca chciałaby być biała, ała

Spacja wciska się w umyśle

Asertywność boli czasem, ała, ała

Czasem mam odrobinę werwy

Wybieram majtki w sklepie z printem zebry

Już przy kasie, wszystko zgodnie z planem

Ona mówi «Weź te bawełniane»

Pojebane

Nie!

Nie!

Pojebane

Nie

Nie!

Nie!

Pojebane

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie umiem mówić «nie» i Nosowska o tym wie

Gra mi co dzień

Nie, nie, nie to nie

Chciałabym jak ona mieć granicę na «N»

Mówić «Nie proszę pana, nie to nie ten»

Gdy ktoś pyta, czy ten kolor jest ok

Mówię «Tak, tak, tak, tak»

Chociaż przecież wolę czerń

Gdy ktoś pyta, czy może teraz wejść mi na głowę z butami

Ja mówię «Śmiało, wejdź»

Co mnie podkusiło, aby kiwać od góry do dołu, zamiast z boku na bok?

Nie rozumiem, czemu mózg mi tak robi.

Ale zauważyłam, że tendencja

wypuszczania z ust słowa «nie» wzrasta proporcjonalnie do poziomu poznania

danej jednostki.

Oznacza to, że jeśli znam kogoś już, z 10 lat i stale

utrzymujemy kontakt, to jest szansa, że będę umiała powiedzieć, że nie lubię

pizzy z ananasem.

Jednak, jeśli byłoby to świeże spotkanie i wirujący chaos

nowych imion, koszul, zapachów, mogę zapewnić wszystkich proroków,

że żarłabym ananasa tak, że aż by mi się uszy trzęsły.

Może nawet bym

przyznała, że mi smakuje.

Czemu mi tak robi ten mózg mój?

Przecież można

powiedzieć:

NIE I CHUJ

I cannot say "no" and Nosowska knows it

He plays me every day

No, no, no, no

I would like her to have a border on "N"

Say "No sir, it's not the wrong one"

When someone asks if this color is ok

I say "Yes, yes, yes, yes"

Although I prefer black

When someone asks if he can get on my head with shoes now

I say "Go ahead, come in"

The alarm clock says to me "Get up"

I made an appointment that this time it would be (yeah, yeah, yeah, yeah |)

However, something inside says "Just a minute", the white duvet cannot say no

(retard)

July night, beer, label on the front

How could I keep my beer if I wanted water?

A friend asked, she says, "What will you not drink?"

And I refused her too

The situation repeats itself cyclically

At home, the ruler, and outside the gate, yes, yes, yes

The space bar is pressed into the mind

He's an advisor, I think it's better to keep quiet

It gets worse, there is a type next to it

He has intentions towards me

I can't say "no"

He wants mouth to mouth

I change my taste quickly

I bleated loud «meee»

Instead of saying "Fuck you"

Not!

Not!

O

Not

Not!

Not!

O

(No, no, no, no, no, no, no)

Not

(No, no, no, no, no, no, no)

I sit on the armchair, I want a neon sign on my finger

She tells me "Yellow is not really"

«Could it be blue?»

Yes Yes Yes

They fly in the spirit of a teardrop, blue is lame

Or why is that, I watch Pinterest

Hairstyles suggestions, I wanted such a set

Short, with fringe, like this Japanese girl

I go out in long waves

What's the fuck off?

The situation repeats itself cyclically

Black sheep would like to be white, oh

The space bar is pressed into the mind

Assertiveness hurts sometimes, gosh, gosh

Sometimes I have a little zest

I choose panties at a zebra print store

At checkout, everything as planned

She says, "Take the cotton ones"

Fucked up

Not!

Not!

Fucked up

Not

Not!

Not!

Fucked up

(No, no, no, no, no, no, no)

Not

(No, no, no, no, no, no, no)

I cannot say "no" and Nosowska knows it

He plays me every day

No, no, no, no

I would like her to have a border on "N"

Say "No sir, it's not the wrong one"

When someone asks if this color is ok

I say "Yes, yes, yes, yes"

Although I prefer black

When someone asks if he can get on my head with shoes now

I say "Go ahead, come in"

What made me swing from top to bottom instead of side to side?

I don't understand why my brain does this to me.

But I noticed the trend

of letting go of the word "no" increases in proportion to the level of knowledge

given unit.

This means that if I know someone already, 10 years and constantly

we keep in touch, this is a chance I will be able to say that I don't like it

pizza with pineapple.

However, if it was a fresh encounter and swirling chaos

new names, shirts, fragrances, I can assure all the prophets,

that I would eat pineapple so much that my ears would tremble.

Maybe I would

she admitted that I liked it.

Why is my brain doing this to me?

You can

tell:

DON'T AND DUCK