Kim Susturabilir - Yusuf Hayaloğlu

Biz ki bu hasreti semahların seyrinden alıp gelmişiz

Biz ki onu cefakâr anaların kirpiğinden derlemişiz

Süzülsün acının derin izler bıraktığı gül yanaklardan

Yere dökülsün istemişiz

Bizim türkülerimizi rüzgâr söyler her gece

Ay vurdukça parıldar, gün doğdukça hız alır

Nevroz ateşleriyle sağaltarak çırpınan yarasını

Can havliyle kardaş

Kan içinde bir kartal gibi vadilere saldırır

Türkülere ilişmeyin

Türküler nehirdir, gecenin bağrına akar

Fazla eşelemeyin kardaş

Taşınca ne siperler kalır, ne dev barikatlar

Deşmeyin diyorum, deşmeyin!

Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim?

Biz ki nice amansız badirelerde serden geçmişiz

Biz ki ilmikler boynumuza takılıyken bile türkü söylemişiz

Sonra ırmak boylarında göğertip körpe otların serinliğinde

Dağlara emanet etmişiz

Biz ki mazlumların defterine kanlı resimlerle sıralanmışız

Banaz yaylasından Kerbela’ya kar götürsün turnalar

Ölürüz sanma kardaş

Dostun attığı gülden yaralanmışız

Türküleri dövmeyin

Türküler gökyüzüdür, karanlığa yıldızlar çakar

Üstümüze gelmeyin kardaş

Namuslu bir delikanlının alnında kavga ışıldar

İncitmeyin diyorum, incitmeyin!

Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim?

Biz ki Karacaoğlan'ı aşkla, Veysel’i toprakla yüceltmişiz

Biz ki köroğlunun narasıyla nice beyleri yere çökertmişiz

Yine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamızı

Kalanlara vasiyet etmişiz

Adam dediğin sapına kadar yiğit olmalı

Ne karıncayı incitmeli, ne de ozanları yakmalı

Öyle sansar gibi pusu kurup punduna getirmek de neymiş?

Adam dediğin kardaş

Yüreği varsa eğer getirip ortaya koymalı

Türküleri yakmayın

Türküler çiçektir, en umutsuz zamanlarda açar

Kavgayı uzatmayın kardaş

Yüzyıllardır tuz döke döke çürüdü bu yaralar

Kanatmayın diyorum, kanatmayın!

We have come here by taking this longing from the course of the semahs.

We compiled it from the eyelashes of long-suffering mothers.

Let the rose, where the pain leaves deep scars, flow from the cheeks

We didn't want it to spill to the ground

The wind sings our songs every night

The moon shines as it strikes, gains speed as the sun rises

Healing his fluttering wound with neurosis fevers

Brothers and sisters for life

He attacks the valleys like an eagle in blood

Don't get involved in folk songs

Folk songs are rivers, flowing into the heart of the night

Don't dig too much bro

When it is moved, neither trenches nor giant barricades remain

I say don't cut it, don't cut it!

Who can silence our song, who?

We, who have passed through many relentless troubles

We sang folk songs even with the nooses on our necks

Then it blew along the rivers in the coolness of the young grass

We entrusted the mountains

We are listed in the notebooks of the oppressed with bloody pictures.

Let the cranes bring snow from Banaz plateau to Karbala

Don't think we will die bro

We were injured by the rose that a friend threw.

Don't beat the folk songs

Folk songs are the sky, the stars are shining in the dark

Don't come to us bro

A fight shines on the forehead of an honest boy

I say don't hurt, don't hurt!

Who can silence our song, who?

We have glorified Karacaoğlan with love and Veysel with soil.

We have brought down many gentlemen with the cry of a blind man.

Still, like an innocent baby, handfuls of our love

We made a will to the rest

The man must be brave to the core.

It should neither hurt the ant, nor burn the bards

What was it like to set up an ambush like a marten and bring it to the punduna?

The man you call bro

If he has a heart, he should bring it and show it.

Don't burn the folk songs

Folk songs are flowers, they bloom in the most hopeless times

Don't prolong the fight bro

These wounds have rotted away with salt for centuries.

I say don't bleed, don't bleed!