Ossifrage - Turia

Gehuld in koperkleurige klei

Aanschouwen vuurrode ogen

Stilzwevend het grondeloze spektakel

Door honger gedreven

Stort zij zichzelf neder

Grove beenderen worden in de hemel getrokken

En spatten vervolgs uiteen op de gloeiende rotsen

De uitgespreide gruzelementen

Verzadigen haar bottenlust

Haar tocht komt kortstonds ten einde

Wanneer het wantrouwen der mens

Met een enkele pijl haar lichaam doorboord

Zij die wit was maar roestig wilde zijn

Kleurt langzaam bloedrood

In het landschap van onherroepelijke tragedies

Wrapped in copper colored clay

Behold fiery red eyes

Still floating the groundless spectacle

Driven by hunger

She throws herself down

Coarse bones are drawn into the heavens

And then shattered on the glowing rocks

The spread smithereens

Satisfy her bone lust

Her journey will soon come to an end

When the mistrust of man

With a single arrow pierced her body

She who was white but wanted to be rusty

Turns blood red slowly

In the landscape of irrevocable tragedies