Met Sterven Beboet - Turia

De ogen, dichtgeschroeid

Geklommen tot de onbegrijpelijke hoogvlaktes

Om te ontkomen aan het melancholisch gemurmel

Verblind door het wemelende rumour

Een geur van gemeenschap

Lokt jou de afgrond in

Een onmiskenbaar instinct

Gooit jouw lijf

In een put van bloedrode lichamen

Door de hitte verdreven

Ter aarde gestort

Jouw levenswil, met sterven beboet

De eyes, seared

Climbed to the incomprehensible plateaus

To escape the melancholic murmur

Blinded by the swarming rumour

A smell of community

Lures you into the abyss

An undeniable instinct

throws your body

In a pit of blood-red bodies

Expelled by the heat

Dropped to the ground

Your will to live, fined with dying