Moje Miasto - The Analogs

Gdzieś na północy, gdzie nie chciałbyś mieszkać

Przy ujściu brudnej rzeki, gdzie nie znajdziesz szczęścia

Z dala od wszystkiego, na zniszczonej ziemi

Miasto, które kocham, nic tego nie zmieni

Nie ja je wybrałem, tu się urodziłem

Zmarnowałem życie, wątrobę przepiłem

Poznałem dziewczyny najlepsze na świecie

Tu się żyć uczyłem, śmierć stąd mnie zabierze

Zawsze w moim sercu i w mojej pamięci

Miasto ukochane aż do samej śmierci

Gdy podły los przepędza mnie stąd

Tu jest moje miejsce, mój prawdziwy dom

Gdzieś na północy, gdzie wiatr od morza

Zniszczone przez bomby, przeklęte przez boga

Miasto martwych dźwigów i grób czterech skoczni

Tu się urodziłem, zawsze bezrobotny

Tu, na północy, nikt nie jest u siebie

Wszyscy ludzie obcy, nikt sobie nie wierzy

To jest moje miasto, gdzie, kiedy już zasnę

Będę chciał mieć grób, przystań ostatnią

Gdy podły los przepędza mnie stąd

Tu jest moje miejsce, mój prawdziwy dom

Somewhere in the north that you wouldn't want to live

At the mouth of a dirty river where you will not find happiness

Away from everything, on broken ground

The city I love will not change that

I didn't choose them, I was born here

I wasted my life, and I drank my liver

I've met the best girls in the world

I learned to live here, death will take me from here

Always in my heart and in my memory

A city beloved until death

When a wicked fate drives me away

This is my place, my true home

Somewhere in the north, where the wind comes from the sea

Destroyed by bombs, cursed by god

City of dead cranes and the tomb of four hills

I was born here, always unemployed

Nobody's at home here in the north

All strangers, no one believes himself

This is my town where once I fall asleep

I will want a grave, I shall be the last

When a wicked fate drives me away

This is my place, my true home