Blask Szminki - The Analogs

Kiedyś miałaś włosy jasne, piękne jak słoneczny blask

Dzisiaj czarne są jak sadza, która brudzi mury miast

Chciałaś zrobić tu karierę, miałaś mieć swe piękne dni

Wierząc w to przyjechałaś, aby spełnić swoje sny

Najpierw duży supermarket, potem mały topless bar

Trzeba sobie jakoś radzić, trzeba jakoś zdobyć szmal

Raz jest gorzej, a raz lepiej, ale trzeba jakoś żyć

Musisz oddać swoje ciało, przecież trzeba jeść i pić

Pozbawiona wiary, pozbawiona nadziei

Pozbawiona radości, pozbawiona sumienia

Za parę groszy będzie wierną kochanką

Uwierzy w każde Twoje najpodlejsze kłamstwo

Byle mieć złudzenie ciepła i miłości

Byle dać jej to, o co ciągle prosi

Raz jest gorzej, a raz lepiej, ale trzeba jakoś żyć

Czy pamiętasz pierwszy raz, gdy zgodziłaś się z kimś iść

Teraz kryjesz twarz za szminką wierząc, że jej nada blask

I spoglądasz gdzieś za siebie, przeklinając cały świat

You used to have blonde hair, beautiful as sunshine

Today they are black as soot that stains the walls of cities

You wanted a career here, you were supposed to have your beautiful days

Believing this, you came to make your dreams come true

First a large supermarket, then a small topless bar

You have to manage somehow, you have to get your money somehow

Sometimes it's worse and sometimes it's better, but you have to live somehow

You have to give up your body, you have to eat and drink

Without faith, without hope

Without joy, without conscience

For a few pennies, she will be a faithful lover

He will believe your every lame lie

As long as you have the illusion of warmth and love

As long as you give her what she constantly asks for

Sometimes it's worse and sometimes it's better, but you have to live somehow

Do you remember the first time you agreed to go with someone?

Now you hide your face behind the lipstick, believing that it will make it shine

And you look back somewhere cursing the whole world