Náttmál - Sólstafir

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Ónytjunginn ól ég í mér, frá blautu barnsbeini

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Tel það ei mín tignarspor, ég eitrið saup svo ört

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Austanþokan mjakast nú fjær, eins og jötnar á himninum

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Þreyttur hleyp að heiman á ný, rétt eins og sólin sest æi sæ

Senn koma siðirnir nýju, leiðin ljóta að baki er

Skömmin hún gaf mér frelsi, kalda fjötra ei lengur ber

Hann faðir minn ól mig upp, á annan veg en fór

Ég óttasleginn andann dreg, en brosi með sjálfum mér

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Vinátta er vegin til fjár, ég aldrei sá þennan leik

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt

Lítill drengur flýr nú til fjalls þar sem óttans klukka ei slær.

Oh what a pain, oh this is so painful

I bore the uselessness in me, from a wet baby bone

Oh what a pain, oh this is so painful

I do not consider it a sign of majesty, I drank the poison so fast

Oh what a pain, oh this is so painful

The eastern fog is now moving farther away, like giants in the sky

Oh what a pain, oh this is so painful

Tired, he runs away from home again, just as the sun sets

Soon the customs come new, the way is ugly behind

Shame she gave me freedom, cold chains no longer bear

My father raised me, in a different way than he went

I take a frightened breath, but smile to myself

Oh what a pain, oh this is so painful

Friendship is weighed in money, I never saw this game

Oh what a pain, oh this is so painful

A little boy now flees to a mountain where the fear clock does not strike.