Az Eshghe To - Shahab Mozaffari

تو دریای شبِ موهات غرقم کن

کی میتونه به جز تو برمودا باشه

نمیخوام قایقِ سوراخ دنیامون

کنار زرق و برق کَشتیا باشه

از این هم میشه دورافتاده تر باشیم

تمامِ عمرمون ساحل جهنم بود

زیادی بیخیالِ هر دومون بودی

زیادی عاشقت بودم ولی کم بود

از عشقِ تو شاعر شدم

تو با خودت برو من با خودم

اندوهِ تو بر شانه ام

تو آتشی و من پروانه ام

از عشقِ تو شاعر شدم

تو با خودت برو من با خودم

اندوهِ تو بر شانه ام

تو آتشی و من پروانه ام

یه کم طوفان بزن توو صورتِ خوابم

من از آرامشِ چشمات میترسم

نگو چیزِ عجیبی که نمیفهمم

همین جوریش هم از حرفات میترسم

بزن پارومو بشکن تووی اقیانوس

از اون زخمایِ کاری که تهش مرگه

منو محکومِ عمق اشتباهم کن

از اون حکمای داری که تهش مرگه

از عشقِ تو شاعر شدم

تو با خودت برو من با خودم

اندوهِ تو بر شانه ام

تو آتشی و من پروانه ام

از عشقِ تو شاعر شدم

تو با خودت برو من با خودم

اندوهِ تو بر شانه ام

تو آتشی و من پروانه ام

Immerse yourself in the sea of ​​your hair at night

Who can be Bermuda except you

I do not want the boat of our world

Be by the glamor of the ship

We can be further away from this

Our whole life was the shore of hell

You were both very carefree

I loved you a lot, but it was not enough

I became a poet because of your love

You go with me, I go with myself

Your sorrow is on my shoulder

You are a fire and I am a butterfly

I became a poet because of your love

You go with me, I go with myself

Your sorrow is on my shoulder

You are a fire and I am a butterfly

Storm a little in my sleeping face

I'm afraid of the calmness of your eyes

Do not say something strange that I do not understand

I am also afraid of words

Break Paromo in the ocean

From those wounds of work that die

Condemn me deeply

You have the wisdom to die

I became a poet because of your love

You go with me, I go with myself

Your sorrow is on my shoulder

You are a fire and I am a butterfly

I became a poet because of your love

You go with me, I go with myself

Your sorrow is on my shoulder

You are a fire and I am a butterfly