Nie Ma Mnie Dla Nikogo - Paktofonika

Nie ma mnie dla nikogo…

Nie ma mnie dla nikogo…

Znasz to, nie?

O-o-ogólnie dostępne na bieżąco, istne życie na gorąco

Załatwiam sprawę pieklącą

Jak zwykle nowe się wtrącą, mą głowę zmącą

Często z równowagi wytrącą

Z czasem, wpływa to na mnie męcząco

Niepokojąco, z natłokiem spraw stresująco

Wiesz, w ciągłym pędzie, biegu, szarych ludzi szeregu

Czasem w błędzie.

Szczegół!

Pośród twardych reguł

I na śniegu ślady, ludzkiej defilady

Ściemniane obiady, zajob do przesady

Praca, laska, dom, wykłady, kumple i skład ponad składy

Super podkłady, wywiady, kolejne estrady

Całe miriady tych kwestii

Nie dałbym rady bez autosugestii

Załatwić tych z tych leżących w mej gestii

Wtłoczony w szablon monotonii jak w Diablo

Wyrwany z agonii, w matni problemowej toni

W nieustannej pogoni za spokojem

Czasem spędzanym we dwoje

Gdy nastroje tworzą sentymentalne przeboje

Kiedy wiem na czym stoję

Swoje, smutki na partnerki ramieniu koję

Całe roje spraw zostawiam poza pokojem

Poję energię na kolejne boje

Gnoję wewnętrzną paranoję

I w kierat wkraczam, wpierw się dwoję

Cele wyznaczam, potem troję

Z drogi nie zbaczam poza terytorium działań nie wykraczam

(Nie wykraczam) — przytaczam sens mej nieobecności

Z konieczności odcięcia od rzeczywistości

Bo smak wolności szkicuje

Szkielet życia abstrahującego od skłonności

Do zawiłości — do duchowej starości

Ogłaszam wszem i wobec, nie ma mnie dla ludzkości

Chcę mieć spokój w stresowych sytuacji natłoku

Jestem jak statek zadokowany w doku

Od półtora roku, nikogo na widoku

Tylko dźwięki hip hopu na dziewiątym piętrze w bloku

Tak między nami, sam na sam z płytami

Nikt mi nie da tego co to właśnie da mi

Badam grunt pod stopami, gdzie mi kurwa z butami?

To jak Koontza szepty słyszane za uszami

Wciąż sami jak palec co dobrze nie wróży (wróży)

Obcy jak ósmy pasażer podróży

Milionami, na przestrzeni Ziemi rozsiani

Obcują tu obcy wyobcowani

Ludzie, co to ma być?

Pytam co to ma znaczyć?

Tego wrogom nie można wybaczyć

Niestety, wszystko ma swe priorytety

Vis-à-vis z drzwiami od pokoju do planety

Panie i panowie, są tacy co stają na głowie

Tak jakby wszyscy byli w zmowie

Do czasu aż sobie jeden z drugim uzmysłowi

Jacy oni wszyscy są małostkowi

Aż rzygać się chce… ten kto to wie kurwa

Życie upstrzone jak gołębim gównem bulwar

Zrobi tak jak ja, pójdzie własną drogą

Prócz cienia nie ma ze mną nikogo

W powietrzu czuć Heinekenem, gdy żegnam się z problemem

Pokój dla tych co w pokoju są sam na sam z tym sound systemem

Wiem, że czasem trudno być dziś Supermanem

Gdy wtłaczany pod ciśnieniem stres jest działań terenem

Znam jak ty te noce nieprzespane, by nad ranem

Zawikłane kwestie podejść z nowym planem jak z taranem

Dokładnie znam to mam te same myśli skołatane

Znam to, jest mi znane uczucie z tym związane

Co jest grane?

Marzenia niewypowiadane

Zapominane, bo nie doczekałem się na zmianę

Przekonanie, że po którymś ciosie się nie wstanie

Co jest grane?

Czasem głupie pytanie, nie?

Bakanie, popadanie w manię

Życie diametralnie inne niż to na ekranie

Walka o przetrwanie i kombinowanie

Wprowadza mnie w stan gdzie jest zdecydowanie

Za dużo sytuacji, które szybko nużą nużą

Za dużo ruchów, które niczemu nie służą

Dużo, za dużo akcji, które wszystko burzą

Tu, które źle wróżą tak jak cisza przed burzą

I łżą jak psy, pierdoląc trzy po trzy

Ej, ej, ej ty, trzeba było myśleć gdy

Po fakcie łzy zalały ci oczy

I tak przez siedem dni, dzień w dzień ten sen się śni

Tak więc witam cię dniu z poziomu fotela

Z wnętrzy M3 — witam cię, dniu niewdzięczny

Tu, po tej drugiej złej stronie tęczy

Witam (witam) bez kwiatów naręczy

Bez zastrzeżeń dzień, który przede mną piętrzy

Jeszcze większy cień nad światem wewnętrznym

Witam, choć z dnia na dzień bardziej niezręczny

Jest tenże gest nikt mnie nie wyręczy

Wiesz jak męczy myślenie o stanie rzeczy

Wiesz jak jest, gdy czyjś czyn czyimś słowom przeczy

Wiesz jak to leczyć, lecz to kaleczy

Race THC jak dwa ostrza mieczy

Na razie walczę i na jaranie warczę

Chcesz, też uwierz, ja dostarczę ci tarczę

Może nie wystarczę ale będę tuż obok

Prócz ciebie nie ma mnie dla nikogo

Nie ma mnie dla nikogo…

Nie ma mnie dla nikogo…

I'm absent for everyone…

I'm absent for everyone…

You know it, don't you?

O-o-generally available on a regular basis, real life hot

I take care of the burning affair

As usual, the new ones will cut in, my head will get confused

Often it upsets you

Over time, it becomes exhausting for me

Disturbingly, stressful and stressful

You know, in a constant rush, running, gray people line up

Sometimes wrong.

Detail!

In the midst of hard rules

And traces of a human parade in the snow

Tinted dinners, go overboard

Work, chick, home, lectures, buddies and a warehouse above the warehouses

Great backing tracks, interviews, new stages

A myriad of these issues

I couldn't do it without self-suggestion

Deal with those of those in my control

Squeezed into a monotone pattern like in Diablo

Rescued from agony, in a troublesome depths

In a constant pursuit of peace

Time spent together

When moods create sentimental hits

When I know where I stand

I sooth my sorrows on my partner's shoulder

I leave my swarms out of the room

I consume energy for the next buoys

I put out my inner paranoia

And I enter the treadmill, first I double

I set goals, then three

I do not stray from the road beyond the territory of my activities

(I do not go) - I am quoting the meaning of my absence

Out of necessity to be cut off from reality

Because the taste of freedom is a sketch

The skeleton of a life that disregards inclinations

To the complexity - to spiritual old age

I announce to all and sundry, I am not here for humanity

I want to have peace of mind in the crowds of stressful situations

I am like a ship docked in a dock

For a year and a half, nobody's in sight

Just the sounds of hip hop on the ninth floor of a block of flats

Between us, alone with the records

Nobody will give me what it will give me

I study the ground under my feet, where the fuck do I have with my shoes?

It's like Koontz's whispers behind the ears

Still alone as a finger which doesn't bode well (bodes well)

Strangers like the eighth passenger of a journey

By millions, spread over the Earth

It is inhabited by alienated aliens

People, what is this supposed to be?

I ask what is that supposed to mean?

This enemy cannot be forgiven

Unfortunately, everything has its priorities

Vis-à-vis with door from room to planet

Ladies and gentlemen, there are those who turn upside down

As if they were all colluding

Until one realizes one with the other

How petty they are all

You want to puke ... whoever fucking knows it

Life speckled like pigeon shit on a boulevard

He will do like me, he will go his own way

Apart from the shadow, there is no one with me

Heineken is in the air as I say goodbye to a problem

Room for those who are in the room alone with this sound system

I know it's hard to be Superman today

When forced under pressure, stress is the field of action

I know how you sleepless these nights until the morning

Complex issues to approach with a new plan as with a battering ram

I know exactly, I have the same confused thoughts

I know it, I know the feeling associated with it

What's up?

Unspoken dreams

Forgotten because I didn't see a change

The belief that you will not get up after a hit

What's up?

Sometimes a stupid question, no?

Bakanie, falling into mania

Life diametrically different from what it is on the screen

Fight for survival and combining

He puts me in a state where he is definitely

Too many situations that quickly tire

Too many moves that don't serve any purpose

Much, too much action that breaks everything down

Here that bode badly as well as the calm before the storm

And they lie like dogs fucking three by three

Hey, hey, hey you, you had to think when

After the fact, tears flooded your eyes

And so for seven days, day after day, this dream is dreamed

So, hello to the day from your armchair

From the interior of the M3 - hello, ungrateful day

Here, on the other wrong side of the rainbow

Hello (hello) without flowers

The day ahead of me is unreserved

An even greater shadow over the inner world

Hello, but more awkward day by day

There is this gesture, no one can do it for me

You know how tired it is to think about the state of affairs

You know what it is like when someone's deed contradicts someone else's words

You know how to heal it, but it hurts

Race THC like two blades of swords

For now, I fight and I growl at the freak

You want, believe too, I'll provide you with a shield

Maybe I'm not enough, but I'll be right there

Apart from you, I have no one for me

I'm absent for everyone…

I'm absent for everyone…