Elə bir hiss var ki, ürəyimdən uzaqdayam

Geri gələndə yolumu kimsə gözləmir (heç kim)

Küləyi bezdirən bu şəhərdə, xoşbəxtlik ehtimalı %1

Danışmaq, yazmaq, oxumaq, yadda qalmaq…

Səni sevən səndən vaxt istəyir, sevgi istəmir

Çağırmışdım dostları dar günümdə…

Hələ də yoxdur səs-səmir

Davamlı payız qoxusu, xəzanlı misralarda

Mən artıq eyni mövzulardan ibarət bir sətir

Mən artıq yaxın deyiləm sənə əvvəlkitək…

Həyatım bələd sənə, qulaqların sözlərimi izləmir!

De sevgin aysberq kimi altda gizlənib, yoxsa üstdəmi?

Səni isidir toxunuşum, yoxsa hər şey sözdəmi?

Maraqlan, gör kim öz həyatını pisləmir?

Həyat bataqlıdır hə?

Bəlkə Aid düz demir?!

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Soyuq divarlara söykənmək

Uzaqlara baxıb — niyə böyüdük?

— demək

Tapa bilsəydik səadəti

Sahil boyu qurduğumuz saraylarda

Dalğalardan çəkinmədən

Özu ilə səmaya səni hissələrlə çəkir gedən

Böyümək — səni böyüdəni itirməkdir, demək!

Məni sıxır keçmişdən qalan gödəkçə və xatirələr!

Sığal çəkir, bu deyil əzizləmək

Bu deyil qəliz demək, həyatı pisləmək

Və kimsə niyə nifrət etdiyini yox

Niyə sevə bilmədiyini deyir

Valideynlər çox vaxt kim olduğunu yox

Kim ola bilmədiyini deyir!

Uzun qış gecələrində, qarışıq fikirlər

Elə o vaxtı susur doğmalar, danışır fikirlər

Sən içməsən də, köhnə dost gəlib, süz deyir

Bütün qış məni dinlə və de — «Orxan düz deyir!»

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Есть ощущение, что я далеко от своего сердца

Никто не ждет меня, когда я вернусь (никто)

В этом ветреном городе вероятность счастья составляет 1%

Говори, пиши, читай, запоминай…

Тот, кто любит тебя, хочет от тебя времени, он не хочет любви

Я позвонил своим друзьям в трудный день…

До сих пор нет шума

Стойкий осенний аромат, заветные строки

У меня уже есть линейка таких же тем

Я больше не рядом с тобой…

Моя жизнь знает тебя, мои уши не следуют за моими словами!

Любовь скрыта внизу, как айсберг, или наверху?

Жарко к тебе прикасаться, или все так называется?

Интересно, кто не осуждает свою жизнь?

Жизнь болотистая, не так ли?

Может Аид не прав?!

В темноте под названием жизнь

Трудно жить мечтами

Когда ты забываешь свои печали и смеешься

Песни меня…

Снова плач…

В темноте под названием жизнь

Трудно жить мечтами

Когда ты забываешь свои печали и смеешься

Песни меня…

Снова плач…

Прислонившись к холодным стенам

Глядя вдаль - зачем мы выросли?

- сказать

Если бы мы могли найти счастье

Во дворцах, которые мы построили вдоль побережья

Без колебаний волны

Тот, кто тянет тебя к небу по частям

Взрослеть - значит потерять того, кто тебя воспитал!

Я в восторге от куртки и воспоминаний о прошлом!

Ласкает, не балует

Это не плохо сказать, осудить жизнь

И не почему кто-то ненавидит это

Он говорит, почему он не может любить

Родители часто не знают, кто они

Кто сказал, что ты не можешь быть!

Долгими зимними ночами смешанные мысли

В это время близкие молчат, говорят мысли

Даже если ты не пьешь, старый друг приходит и что-то говорит

Слушайте меня всю зиму и говорите - "Орхан прав!"

В темноте под названием жизнь

Трудно жить мечтами

Когда ты забываешь свои печали и смеешься

Песни меня…

Снова плач…

В темноте под названием жизнь

Трудно жить мечтами

Когда ты забываешь свои печали и смеешься

Песни меня…

Снова плач…