Nadmiar - Natalia Nykiel

Nikt nie przyjdzie już

Wstrzymany nagle bieg

Jak naprawdę mam się czuć

Czy to działa wstecz

Chcę przemyśleć co mi jest

Niewypowiedziane zdania znowu gubią swój kształt

Znam już nazwy chmur, a płaczę gdy inni śpią

Ten zbyt trudny film odgrywa się w myślach pod prąd

Czasami krzyczę do siebie po cichu by nikt nie spojrzał w bok

I wciąż się łudzę, że jednak ktoś zrobi to z nich

Odwróci dno

Wiem, ucieka czas

I wiem, za dużo zmian

Nie chcę nic nowego już

Nadmiar truje krew

Przerasta mnie jak cień

Pozwól raz tą głupszą być

Udam, że nie dzieje się nic

Znam już nazwy chmur, a płaczę gdy inni śpią

Ten zbyt trudny film odgrywa się w myślach pod prąd

Czasami krzyczę do siebie po cichu by nikt nie spojrzał w bok

I wciąż się łudzę, że jednak ktoś zrobi to z nich

Odwróci dno

Nobody will come anymore

Suddenly stopped running

How am I really supposed to feel

Does it work backwards

I want to rethink what's wrong with me

Unspoken sentences lose their shape again

I already know the names of the clouds, and I cry when others are asleep

This overly difficult movie is played against the tide in your mind

Sometimes I scream quietly to myself so that no one looks to the side

And I still delude myself that someone will make it out of them after all

He will turn the bottom

I know, time is running out

And I know too many changes

I don't want anything new anymore

Excess poisoning the blood

It grows over me like a shadow

Let this one be stupider once

I will pretend nothing is happening

I already know the names of the clouds, and I cry when others are asleep

This overly difficult movie is played against the tide in your mind

Sometimes I scream quietly to myself so that no one looks to the side

And I still delude myself that someone will make it out of them after all

He will turn the bottom