Miejska Sprawa - Natalia Nykiel

Widzę Cię rano, wciąż tak samo

Czerwone policzki z dala wyliczają czas

Rozmowa wymieszana z chłodem

Zawierucha zwiewa głosy z uczęszczanych tras

Czuję Cię w parującym świetle

Błękitne kokony imitacją żywią nas

Im więcej chcę, tym bardziej wchodzę

I w ciasnych zakątkach szukam wszystkich swoich spraw

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Nie chcę używać słowa miłość

Bo wpadnie jak w studnie

Echem będzie dręczyć nas

Pochopnie znamy się, mijamy

Nie chcemy nic wiedzieć

O kolorze naszych serc

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

I see you in the morning, still the same

Red cheeks away counting time

Conversation mixed with coldness

Zawierucha blows voices from traveled routes

I can feel you in the steaming light

Imitation blue cocoons feed us

The more I want, the more I enter

And in narrow places I look for all my affairs

Someone kidnapped me alone

Someone threw it into the depths of the rivers

And the telephone voice bricked up

Do you see the same

Have you fallen like a plum in a sauce?

You feel unforgivably

When someone is out of breath

I don't want to use the word love

Because it will fall like a well

The echoes will torment us

We know each other hastily, we pass

We don't want to know anything

About the color of our hearts

Someone kidnapped me alone

Someone threw it into the depths of the rivers

And the telephone voice bricked up

Do you see the same

Have you fallen like a plum in a sauce?

You feel unforgivably

When someone is out of breath