Atashe Del - Moein

دل در آتش غم رخت

تا که خانه کرد

دیده سیل خون

به دامنم بس روانه کرد

آفتاب عمر من فرو رفت

و ماهم از افق چرا سر برون نکرد

هیچ صبحدم نشد فلق

چون شفق ز خون

دل مرا لاله گون نکرد

ز روی مهت جانا پرده برگشا

در آسمان مه را منفعل نما

به ماه رویت سوگند

که دل به مهرت پایبند

به طُره ات جان پیوند

قسم به زند و بازن

به جانم آتش افکند

خراب رویت یک چند

بیا نگارا، جمال خود بنما

ز رنگ و بویت، خجل نما گل را

رو در طرف چمن

بین بنشسته چو من

دلخون بس ز غم

یاری غنچه دهن

گل در خشنده، چهره تابنده

غنچه در خنده، بلبل نعره زنان

هرکه جوینده باشد یابنده

دلدارت زنده، بس کن آه و فغان

زجان مه رویان، شکوه گر سازی

به شش در محنت، مهره اندازی

همچون سالک، دست خود بازی

همچون سالک، دست خود بازی

The heart sank in the fire of sorrow

Until he got home

Seen a flood of blood

He sent it to my skirt

The sun of my life has set

And why did not my head come out of the horizon

I had no breakfast

Because the dawn of blood

My heart did not tingle

The curtain opened on Meht Jana

Make the fog passive in the sky

I swear to the moon

That the heart adheres to skill

Join your plan

I swear to Zand and Bazan

He set fire to my life

Spoiled seeing a few

Come on, show off your beauty

The color and the beauty, the embarrassment of the flower

Facing the grass

I sat between

دلخون بس ز غم

Help buds mouth

Flowers in radiant, radiant face

Buds in laughter, nightingales scream women

Whoever seeks, finds

Your heart is alive, stop sighing

Zjan Meh Royan, glorification

To six in hardship, bead

Like the seeker, play with your own hands

Like the seeker, play with your own hands