Pieśń Miłości - Maryla Rodowicz

Męka, męka, mówię wam

Kiedy człowiek żyje sam

Nie chce się pić, nie chce się jeść

I na słońcu więcej plam!

Męka, męka, ale cóż

Kiedy człowiek pożył już

Ma dosyć kłamstw, milczących dni

Kaleczących słów jak nóż

Boże!

Jak ja rzucam nożem

Dowiesz się potworze

Kiedy przyjdzie czas

A na razie, może, jest nam nie najgorzej

Więc się ze mną ożeń

Zanim karty pójdą w tas

Męka, męka, bo kto wie

Czy gdzieś żyją dusze dwie

Co wiedzą jak zachować smak

I ocalić cały wdzięk

Męka, męka, ale ja

Póki życie jeszcze trwa

Radziłabym przy sercu twym

Moje serce mieć jak rym

Boże!

Jak ja rzucam nożem

Dowiesz się potworze

Kiedy przyjdzie czas

A na razie, może, jest nam nie najgorzej

Więc się ze mną ożeń

Zanim karty pójdą w tas

Torment, torment, I tell you

When a person lives alone

I don't want to drink, I don't want to eat

And more spots in the sun!

Torment, torment, but well

When the man is alive

He's fed up with lies, silent days

Crippling words like a knife

God!

How I throw a knife

You'll find out, monster

When the time comes

And so far, maybe, we are not too bad

So marry me

Before the cards go down the drain

Torment, torment, because who knows

Do two souls live somewhere

What they know how to preserve the flavor

And save all the grace

Torment, torment, but me

While life is still going on

I would advise with your heart

Have my heart rhyme

God!

How I throw a knife

You'll find out, monster

When the time comes

And so far, maybe, we are not too bad

So marry me

Before the cards go down the drain