Kiedy Się Dziwić Przestanę - Maryla Rodowicz

Kiedy się dziwić przestanę

Gdy w mym sercu wygaśnie czerwień

Swe ostatnie, niemądre pytanie

Niezadane w połowie przerwę

Będę znała na wszystko odpowiedź

Ubożuchna rozsądkiem maleńkim

Czasem tylko popłaczę sobie

Łzami tkliwej, głupiej piosenki

By za chwilę wszystko, wszystko zapomnieć

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Zgubię śpiewy podziemnych strumieni

Umrze we mnie co nienazwane

Co mi oczy jak róże płomieni

Dni jednakim rytmem pobiegną

Znieczulone, rozsądne, żałosne

Tylko życia straszliwe piękno

Mnie ominie nieśmiałą wiosną

Za daleko jej będzie do mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Lżej mi będzie i łatwiej bez tego

Ścichną szczęścia i bóle wyśmiane

Bo nie spytam już nigdy — dlaczego?

Błogi spokój wyrówna mi tętno

Gdy się życia nauczę na pamięć

Wiosny czułej bolesne piękno

Pożyczoną poezją zakłamię

I nic we mnie, we mnie

Nic koło mnie, koło mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

When I stop being surprised

When the red fades in my heart

His last, silly question

Unsolicited mid-break

I will know the answer to everything

Poorly in a tiny sense

I'll just cry sometimes

Tears of a tender, silly song

To forget everything in a moment

When I stop being surprised

It will be after me, it will be after me

It will be after me, it will be after me

It will be after me, after me

When I stop being surprised

I will lose the singing of the underground streams

The unnamed will die in me

What my eyes like roses of flames

The days will run at the same pace

Anesthetized, sensible, pathetic

Only a life of terrible beauty

A timid spring will pass me by

She will be too far away from me

When I stop being surprised

It will be after me, it will be after me

It will be after me, it will be after me

It will be after me, after me

When I stop being surprised

It will be easier and easier without it

Happiness and laughable pains will fall silent

Because I will never ask again - why?

Blissful peace will equalize my heartbeat

When I learn life by heart

Spring's tender painful beauty

I will break with borrowed poetry

And nothing in me, in me

Nothing around me, around me

When I stop being surprised

It will be after me, it will be after me

It will be after me, it will be after me

It will be after me, after me