CSS - Małpa, The Returners

Jestem szalony, tak twierdzi ksiądz z ambony

Wszystko w co wierzę to podobno zabobony

Nawet nie pytam o zdanie drugiej strony, marsz do szkoły

Wszyscy powtarzają wciąż te same kocopoły

Chcę uciec na wieś, opuścić gawiedź

Wieczorem grać w Warszawie, rano móc jeść śniadanie na trawie

Bawię się całkiem nieźle, krótko, zwięźle

Kryję się w cieniu drzewa, po którym pełzają węże

Nie mówię zbyt wiele, składam w głowie swoją epopeję

Proszę, nie patrz na mnie jak na kaznodzieję

Stoję na scenie, słyszysz mnie na antenie

Gdybyś chciał, bez problemu dostrzegłbyś pracę w terenie

Nie mam zbyt wielu rewolwerów na dnie bagażnika

Mimo to i tak unikam cały czas celownika

Nie od dzisiaj na widoku, są ci, którzy stoją z boku

Choć trudniej tutaj uniknąć kłopotów

Nie wyliczaj win mojego pokolenia

Nie powtarzaj im, że nic się nie zmienia

Żaden rym nie ma dziś znaczenia

Uciekłem w czwarty stan skupienia jak plazma

Z każdym kolejnym wersem czuję dumę

Czy to skit, feat, solo numer czy nasz stary, zgrany duet

To nie uległ zmianie plan, kreuję kierunek zmian

Pod kapturem snuję się wokół podwórek, które znam

Niemalże od podszewki, nie zawsze od kołyski

Wiesz, że żadne z nich nie śpi, nie wspominaj policji

Że co drugi spośród nas to wróg publiczny

Nasze miejsce to margines, błąd statystyczny

Nie wyjmuj łba z koryta, gdy mam twoje drzwi przed nosem

Nie pukam, a więc nie muszę czekać, aż powiesz «proszę»

Wpadam z buta po totem, znów stąpam po trupach tropem

Każdego kto chce narzucać nam rezultat swoich ocen

Wciągam dym w płuca potem dupa w gablotę zza okien

Świat wygląda na mniej pojebany, więc krążę tam i z powrotem

Szukam celu, tak robi bardzo wielu

Czemu nie chcesz przyznać, że masz ich za bohaterów?

Nie wyliczaj win mojego pokolenia

Nie powtarzaj im, że nic się nie zmienia

Żaden rym nie ma dziś znaczenia

Uciekłem w czwarty stan skupienia jak plazma

I'm crazy, says the priest from the pulpit

All I believe in is supposedly superstition

I don't even ask the other party for their opinion, march to school

Everyone repeats the same blankets over and over

I want to run away to the countryside, leave the chat

Play in Warsaw in the evening, eat breakfast on the grass in the morning

I am having a pretty good time, short, concise

I am hiding in the shade of a tree with snakes crawling on it

I don't say much, I put my epic together in my head

Please don't look at me like a preacher

I'm standing on the stage, you hear me on the air

If you wanted to, you could easily spot the work in the field

I don't have many revolvers in the bottom of the trunk

Still, I avoid the crosshair all the time

There are those who are standing on the sidelines for some time now

Though it's harder to avoid trouble here

Do not list the faults of my generation

Don't tell them that nothing changes

Neither rhyme matters today

I escaped into a fourth state like plasma

I feel proud with each line

Is it a skit, feat, solo number or our old, harmonious duo

It is the plan that has not changed, I am creating the direction of change

Under my hood, I wander around the yards I know

Almost from the inside out, not always from the cradle

You know neither of them are sleeping, don't mention the police

That every second of us is a public enemy

Our place is a margin, a statistical error

Don't take your head out of the trough with your door in front of my face

I don't knock, so I don't have to wait for you to say "please"

I run out of my shoe for a totem, I tread the corpses again

Anyone who wants to impose the result of their assessments on us

I breathe the smoke into my lungs, then my ass into the display case from behind the windows

The world looks less fucked up, so I'm going back and forth

I am looking for a goal, so many do

Why don't you want to admit that you think they are heroes?

Do not list the faults of my generation

Don't tell them that nothing changes

Neither rhyme matters today

I escaped into a fourth state like plasma