Lego - Małpa

Zaczynamy życie tam, u góry.

Synowie i córki nieba

Za poduszki nam służą chmury, ramionami nas otula matka ziemia

Żadne z nas nie zna, póki co, żadnych barw.

Nasze oczy są puste

Nasze serca to gładka powierzchnia, żadnych fal, każde kroki są słuszne

Wybieramy to co mamy w naturze, choć goni od źródeł nas, naprzód

Gdy ruszamy to wydaje się trudne, później widzisz w tym blask entuzjazmu

W końcu ten pierwsza raz, patrząc mu w twarz, karmisz oczy światem

Feeria bodźców i barw zalewa ci jaźń - stajesz się wodospadem

Zaczynasz płynąć z czasem, błyszcząc.

Słońce grzeje

I z czasem spotykasz tych, co widzą w tobie siebie

Jesteś błogosławieństwem, świat wokół Ciebie ożywa, musisz tylko być

Mimowolnie tak niesiesz nadzieję gdy wreszcie odzywa się burzy blisko błysk

I zamienia twoje dni w noce, bycie jedną z ich pociech w bycie ich wrogiem

Wylewasz z brzegów i cud życia w ich oczach zmienia się w plik wykroczeń

I w twoją stronę w końcu ktoś rzuca kamień.

Serce broczy ci mocno krwią

Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku od łez się szklą…Orinoko flow

Chciałbyś móc wiecznie trwać, wyrwać się siłą

Z klatki niezmiennych praw, lecz każdy z nas żyjąc

Jest tylko jedną z fal, które przeminą

I pozostaje nam… płynąć…

Kiedy kończą się serie serpentyn i wychodzimy znowu na prostą

W pamięci mamy błędy i klęski — echa wszystkiego co nas tutaj zawiodło

Prawie kiedyś wyschnęliśmy dla kogoś, teraz to wydaje się mitem

Ale takie rzeczy to coś, co płynie już z tobą po tym jak się prawie stałeś

korytem

Wspominasz z bólem chwile w których ktoś zaburzył twój nurt

Każde z tych czółen przenosiłeś tak na ląd by nie naruszyć ich burt

Ale cóż, to już surrealizm.

Nawet stawia tamy Ci przykra prawda

Zalany falami starych smutków i żali sprawić umiesz już tylko by przybyło bagna

O końcu szumią coś drzewa tam w górze, kiedy przepływasz dołem

Gdzieś w głębi lądu wysychają kałuże — cienie rzek, znajome

Brzeg tyle razy poraziłeś swym prądem że musisz nieść teraz jego część

Każdy wyrwany w gniewie korzeń.

Pień, co mostem był dziś ci zwalnia bieg

Dałbyś wiele żeby mieć w sobie znów świeżość i nadzieję pierwszych sekund

Setkę prób biegu pod swój prąd już podjąłeś ale nie zmienisz celu na widnokręgu

To koniec?

Początek?

Tu fale wody kroplą są

Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku, od łez się szklą…Orinoko flow

We start our lives up there.

Sons and daughters of heaven

Clouds serve as pillows, mother earth wraps her arms around us

Neither of us knows any colors yet.

Our eyes are empty

Our hearts are a smooth surface, no waves, every step is right

We choose what we have in nature, although it chases us forward

When we move it seems difficult, then you see a glow of enthusiasm in it

After all, for the first time you look at his face, you feed your eyes with the world

A riot of stimuli and colors flood your self - you become a waterfall

You begin to flow glistening over time.

The sun is warm

And over time you meet those who see themselves in you

You are a blessing, the world around you comes alive, you just have to be

You carry hope so involuntarily when the storm finally starts to flash

And it turns your days into nights, being one of their little ones into being their enemy

You pour over the shores and the miracle of life turns into a bundle of transgressions in their eyes

Eventually someone throws a rock at you.

Your heart is bleeding heavily

Your eyes, so full of questions and fear from tears, glisten ... Orinoco flow

You wish you could last forever, break away by force

From a cage of unchanging laws, but each of us is alive

It is only one of the waves that will pass away

And we are left ... to flow ...

When the serpentine series ends and we go straight again

We remember mistakes and failures - echoes of everything that failed us here

We almost dried up for someone once, now that feels like a myth

But things like this are something that already flows with you after you have almost become

trough

You remember with pain the moments when someone disturbed your current

You carried each of these canoes to land so as not to breach their sides

But well, that's surrealism.

The harsh truth even puts a dam on you

Flooded with waves of old sorrows and regrets, you can only make the swamps grow

At the end, something of the trees up there rustle as you swim below

Somewhere inland, puddles are drying up - the shadows of the rivers, familiar

You have electrocuted the shore so many times that you must carry part of it now

Every root torn out in anger.

The trunk, which was the bridge, slows you down today

You would give a lot to be fresh again and hope for the first seconds

You have already made a hundred attempts to run against the current, but you will not change your target on the horizon

It's over?

Beginning?

Here the waves of water are a drop

Your eyes, so full of questions and fear, are glazed with tears… Orinoco flow