Kül - Hayki

Çocukken ne olmak istediğimi çoktan unuttum

Ben gülmek istedikçe, suratım daha çok somurttu

Daha çok boğuldum, topladıkça hatıraları

Çok istesem de eskisinden nadir ağlarım

Hali kalmadı pek düşünmekten aklımın

Tek bildiğim ben büyüdükçe tükendiği sabrımın

Hep kalbi kırık kalemin, çok sildiğimden belki

Kim bilir, belki anlatmak istediklerimi bildiğinden

Şikayetçiyim, duyduğum ve gördüğümden

Birazda pişman, sinirlenip sövdüğümden

İçmişsem insanların yalanlarını yudum yudum

Bir gün gelir tükürürüm, öfkem geri döndüğünde

Kapat ve aç gözünü, gördüğün yalan

Düşün ki çevrendeki tüm yüzlere kandığın kadar

Kapat ve açma şimdi gördüğün sahi

Düşün bi yoksun artık bi varmış olsan dahi

Zaman geçer önümden çığlıklar atarak

Umudum ellerimde bir avuç kül

Bu koltuk, bu masa fikrediyor sanki

Tam da kendimden kaçarken bana «gitme» diyor müzik

Kalıp dinliyorum, odamda garip bi' ses

Sokakta sabahın pusu kafamda gri bi' sis

«Her kimsen öyle kal» der bana duyduğum bu melodi

Baktığın her taraftayım gördüğünden dahası

Meşhur bir şiir değil bu da benim kadar namsız

Evim kadar kimsesizken ölüm kadar cansız

Varlığında yokluğunda aynı para

Aynı kalan kim var?

Alış aynı sona

Neyse elin değdi madem yakıp bırak köşeye

Sonra söndür ve git yarım bırak her şeyi

Bir biriyle tıpa tıp aynı, insanlar aynı

Gülsem de aynı kızsam da aynı

Bir avuç çamur yeter bolca kirletmek için

Ben 15 yılı verdim bunu sana dinletmek için

I already forgot what I wanted to be when I was a kid

The more I wanted to laugh, the more pout my face

The more I drowned, the more memories I gathered

Even though I want so much, I rarely cry before

I'm still out of my mind from thinking much

All I know is that my patience ran out as I got older

Your pen is always heartbroken, maybe because I erase too much

Who knows, maybe because you know what I mean

I'm a complainer from what I've heard and seen

I regret a little, that I got angry and cursed

If I drank, I sip people's lies

One day I'll spit when my anger comes back

Close and open your eyes, what you see is a lie

Think as much as you are fooled by all the faces around you

Close and open is what you see now

Think about it, even if you're gone now

Time passes in front of me screaming

My hope is a handful of ashes in my hands

It's as if this chair, this table is thinking

Just as I'm running away from myself, the music says to me "don't go"

I'm listening to the mold, a strange sound in my room

Morning haze on the street, gray fog in my head

"Stay who you are" says this melody I hear

I'm everywhere you look, more than what you see

It's not a famous poem, it's just as infamous as me

Lonely as my home, as lifeless as death

The same money in your presence or absence

Who stays the same?

buy same end

Anyway, if your hand touched it, burn it and leave it in the corner

Then turn it off and go leave everything unfinished

They're exactly the same, people are the same

Even if I smile, the same girl

A handful of mud is enough to pollute it abundantly.

I gave you 15 years to listen to this