Tablo - Yener Çevik, Eypio, Hayki

9, 10 yaşım sokakta gevrek

Sabah 4'te uyanıp işe gitmek

O sıralar öğrendim kolay değil ekmek

Almak için koşmak gerek

Semt toprak, yağmurda çamur

BİM’den bir kilo un üstüne hamur

Alamıyo'm eti rejim etmem kabul

Bin mülteci dolu habibi bavul

İstemiyo', döner ama dönmi'cek

Sevgiliye hediye de kopan çiçek

Kopup gidek üzenden öncesi

Mutlu etmeyen de meşgul etmesin

Artık böyle eski şarkılar

Entele modernlik, bizlere arabesk

Adın tende değil bende saklı yar

Kimi zaman legal kimi protest

Elinde tütününü sarar

Gözünden akan yaşı sarar

Bi' bank üstünde sabah

Edenin mi bu günah?

Greenpeace gibiyim yeşille başladım

Çalıştım konfeksiyon kotta taşladım

Votka’yla Rusya’da makarna haşladım

Benim kızım «Baba» dediğinde otuzdu yaşlarım

Yirmi küsürlerimde çatıktı kaşlarım

On beşimde hep nasırla dol avuçlarım

Hayat dediğin filmi oğlum hep karışladım

Sikenler hep tanışlarım, bu Rap’ler haykırışlarım

Bi' kalk, bi' kalk, bu katlanışlarım niye?

Sordum kendime «Nedendir saklanışlarım?»

Anti deprasan yoluyla haplanışlarım

Adım Apo diye benimde hep yasaklanışlarım

Dostlarından yersin oğlum hep kazıkları

Boğazında düğümlensin hep rızıkları

Millet toplar bütünleri, sen bozukları

Bu Yener ve Eypio ve çek kılıçları (Bitch!)

Bırakın da gülelim, bi' bitmediki hüküm

Düşünmedik üşenip ve tekmeledik düşeni

İstediğini kazanınca azaldı mı yükün?

Bi' duman olup doldu geri boğazından içeri

Mideme vuran bu şey acıdan da beter

Sekiz metrekare yerde yaşanır mı?

Yeter!

Penceremde duvar, nefesimde duman

Umut karın doyurmaz ama ayakta da tutar

Soğutmadan uzat bur’da işler hızlı

Başaramayanlar İstanbul’a kızdı

Ne bir kadın, ne şiir, ne de şarkı

Konuşulan tek şey de parasızlık

O da yaşamak için eline koz

Koluna eş, satın alır, yanına dost

Ama bu ne beni güldürür, ne de seni

Boş kafaların, boş fikirleri

9, 10 years old crunchy on the street

Wake up at 4 am and go to work

I learned back then, it's not easy, bread

You have to run to get

Neighborhood earth, mud in the rain

Dough from BİM on a kilogram of flour

I can't eat meat

Habib suitcase full of thousands of refugees

'I don't want', he will come back but he won't

The flower that is cut off as a gift for the valentine

Before it breaks and goes away

Those who don't make you happy, don't let them be busy

Old songs like this now

Intellectual modernity, arabesque to us

Your name is not in the skin, it is hidden in me.

Sometimes legal, sometimes protest

He rolls his tobacco in his hand

Covers the tears flowing from your eyes

Morning on a bench

Is this a sin?

I'm like Greenpeace I started with green

I worked, I grinded on the jeans

I boiled pasta in Russia with vodka

I was thirty when my daughter said "Daddy"

My eyebrows were furrowed in my twenty-odd

At fifteen, my palms are always full of calluses

My son, I always confused the movie you call life.

Fuckers I always meet, these Raps are my cries

Get up, get up, why do I suffer?

“Why am I hiding?” I asked myself.

My pills via anti-depressant

I'm always banned because my name is Apo

You eat from your friends, my son, always the stakes

Let their sustenance always get stuck in your throat

People collect all, you rotten

This is Yener and Epio and check swords (Bitch!)

Let's laugh, never ending judgment

We didn't think, we were lazy and kicked our part

Did your load decrease when you got what you wanted?

A smoke filled back into his throat.

This thing that hits my stomach is worse than pain

Is it possible to live in eight square meters?

Enough!

Wall in my window, smoke in my breath

Hope does not fill your stomach, but it also keeps you alive

Things are fast in extend without cooling bur

Those who failed were angry with Istanbul

Neither a woman, nor a poem, nor a song

The only thing talked about is lack of money

He also trumps his hand to live

Spouse on your arm, buys, friend on your side

But this neither makes me laugh nor you

Empty heads, empty ideas