Knovelaer - Fluisterwoud

Hoorns galmen door nachtelijk donker

Vrede met 'n hamer in haar slaap gestoord

Fakkels voeren krijgsgewoel tot verre

Door gans 't rauwe Neerlands oord

Klingen klinken machtig

Over 't veld en veen

Totdat de kerk vergaan is

En God huilt vroom alleen

't Lemmet al glinsterend in de boze hand

Laarzen drukken beenderen ver in het zand

Gloed schittert vonken van vlammende krijg

't Zwaard zorgt ervoor dat de vijand immer zwijgt

Klingen klinken prachtig

Door het merg en been

Tot Gods volk vergaan is

Nacht valt over hen heen

Al dat gilt uit kelen zo angstig

Huivert huilend met 'n gelaat doodsbleek

Kruist mijn lach, mijn slag, mijn schicht

Waar ik de vlam zet in 't onschuldig wicht

Klingen klinken machtig

Over 't veld en veen

Totdat de kerk vergaan is

En God huilt vroom alleen

Horns reverberate through nighttime darkness

Peace with a hammer in her sleep disturbed

Torches carry war to the distant

Throughout the raw Dutch place

Blades sound mighty

Over the field and peat

Until the church is gone

And God cries piously alone

The blade already glittering in the evil hand

Boots push bones far into the sand

Glow shines sparks of flaming war

The sword makes sure that the enemy is always silent

Blades sound beautiful

Through the marrow and bone

Till God's people perish

Night falls over them

Al that screams from throats so anxious

Shudders crying with a face as pale as death

Crosses my smile, my blow, my bolt

Where I set the flame in the innocent weight

Blades sound mighty

Over the field and peat

Until the church is gone

And God cries piously alone