Hoer Van De Zeven Hemelen - Fluisterwoud

Mantel vol gaten, donker en grauw

Een loense grijns als van de volmaakte rabauw

Hij strompelt vooruit en steunt op zijn stok

Tegen de mensheid koesterend een vreselijk wrok

De wormen sluimeren waar hij is geweest

De lijken smaken hen nog wel het meest

Levensgeesten zijn als de dood voor hem

Verzwinden bij het gekraak van zijn fluisterende stem

De plaeghdraegher verkneukelt zich, dit was zijn laatste wens

Alweer een gehucht gezuiverd, van die walgelijke mens

Plaeghdraegher was hier en heeft hen aanschouwd

Stinkende etter rond kadavers ijskoud

De ratten zijn vertrokken, ze volgen hun heer

In het volgende dorp halen ze meer

Cloak full of holes, dark and grey

A squinting grin like the 'perfect rabau'

He stumbles forward and leans on his stick

Holding a terrible grudge against humanity

The worms slumber where he has been

The corpses taste them the most

Spirits of life are like death to him

Lose at the crackle of his whispering voice

De plaeghdraegher gloats, this was his last wish

Another hamlet cleared of that disgusting man

Plaeghdraegher was here and beheld them

Stinky pus around cadavers ice cold

The rats are gone, they follow their lord

In the next village they get more