Chłodne I Dostojne Są Nasze Oblicza - Arkona

Nieskończona otchłań otwiera swoje bramy

Grotem błyskawicy przeszywa nasze ciała

Lodowate szepty palą naszą krew

Świat nasz pod całunem przerażenia legł

Bo mało w nas blasku za to więcej nocy

Która nadchodzi na skrzydłach jej kruka

By znów spaść pyłem z jego czarnych piór

I okryć świat chłodem jego mrocznego spojrzenia

Chwile, które wciąż mogą nas zdradzić

Podróż, która prowadzi ku gwiazdom

Pozbawieni duszy, skazani na zniszczenie

Widnokręgiem są nam jak słońca obroty

Ale myśmy odnaleźli siebie

Przeszłość jest teraz częścią przyszłości

Otchłań, która przetrwała stworzenie

Nie ma odwrotu przed ostatnią misję

Nieskończona otchłań otwiera swoje bramy

Grotem błyskawicy przeszywa nasze ciała

Lodowate szepty palą naszą krew

Świat nasz pod całunem przerażenia legł

Bo mało w nas blasku za to więcej nocy

Która nadchodzi na skrzydłach jej kruka

By znów spaść pyłem z jego czarnych piór

I okryć świat chłodem jego mrocznego spojrzenia

W konstelacji lodu prześwietlonej gwiezdnie

Każdy dzień tu długość ma wieczności

Na nasz żywot patrząc pobłażliwym okiem

Na krążące gwiazdy cicho spoglądając

Przyjaźnimy się z gwiezdnym pyłem

Oddychamy tu kosmicznym mrozem

Chłodny, nieruchomy jest nasz wieczny byt

Chłodne i dostojne są nasze oblicza …

Bo mało w nas blasku za to więcej nocy

Która nadchodzi na skrzydłach jej kruka

By znów spaść pyłem z jego czarnych piór

I okryć świat chłodem jego mrocznego spojrzenia

The endless abyss opens its gates

A bolt of lightning pierces our bodies

Icy whispers burn our blood

Our world is shrouded in terror

Because we have little light in us, but more nights

Which comes on the wings of her raven

To fall again with the dust from his black feathers

And cover the world with the coolness of his dark gaze

Moments that can still betray us

A journey that leads to the stars

Deprived of soul, doomed to destruction

The rotation of the sun is our horizon

But we found ourselves

The past is now part of the future

The abyss that survived the creation

There is no turning back before the final mission

The endless abyss opens its gates

A bolt of lightning pierces our bodies

Icy whispers burn our blood

Our world is shrouded in terror

Because we have little light in us, but more nights

Which comes on the wings of her raven

To fall again with the dust from his black feathers

And cover the world with the coolness of his dark gaze

In the constellation of ice starry overexposed

Each day here is eternal

Looking at our life with an indulgent eye

Silently gazing at the circling stars

We are friends with stardust

We are breathing in cosmic frost here

Cool, motionless is our eternal existence

Our faces are cool and dignified ...

Because we have little light in us, but more nights

Which comes on the wings of her raven

To fall again with the dust from his black feathers

And cover the world with the coolness of his dark gaze