Rozmowa Poety Z Komornikiem - Maryla Rodowicz

Gdy wezmą nam ostatni chłam, ostatni łach do spania

Ja na to w śmiech, panowie, ja wchodzić nie zabraniam

Gdy oclą mi ostatnie drzwi, ostatni dach nad głową

To powiem cóż - bywało już i zimno, i niezdrowo

Czy pan jest sam, czy panów dwóch

Otwieram drzwi na oścież

Ach co za szum

Ach co za ruch

Ach jacy mili goście

Siekierę weź i porąb stół

Gdy trudność się wyłania

Bo to co gram

Co w sercu mam

Jest nie do odebrania

Gdy wezmą nam ostatni chłam, ostatni łach do spania

Ja na to w śmiech, panowie, ja wchodzić nie zabraniam

Gdy przyjdzie ta, co kosę ma i oczy jak latarnie

Dam wódki gram i — ech madame — niech pani mnie przygarnie

Jak żyło się, tak żyło się

Otwieram drzwi na ościerz

Weź ręce dwie i oczy te

O więcej mnie nie proście

Zrób tylko pstryk i wyłącz dźwięk

I miejsce zrób na saniach

Bo to co gram

Co w sercu mam

Jest nie do skasowania

When they take our last crap, the last bed-rug

I am laughing at that, gentlemen, I do not forbid me to enter

When the last door blesses me, the last roof over my head

So let me tell you - it was cold and unhealthy at times

Whether you are alone or you are two of us

I open the door wide

Ah what a buzz

Ah what a move

Oh what nice guests

Take the ax and chop the table

When the Difficulty Arises

Because what I play

What is in my heart

It is beyond collection

When they take our last crap, the last bed-rug

I am laughing at that, gentlemen, I do not forbid me to enter

When the one with a scythe and eyes like lanterns comes

I'll give me a gram of vodka and - eh madame - please take me in

How you lived, that's how you lived

I swing the door open

Take two hands and these eyes

Don't ask me for more

Just do a snap and turn the sound off

Make a place on the sleigh

Because what I play

What is in my heart

It cannot be deleted