Yalnızlığım - Zuhal Olcay

Yeni tanıştık belki de

Ama kim bilir belki de hep vardın

Eşlik ediyordun sessiz ve sinsice belki de

Şimdi şimdi anlıyorum

Kurnazca ayırdın beni belki de

Liğme liğme savurdun sevdiklerimi

Belki de

Yalnızlığım

Yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin

Yalnızlığım kanımsın canımsın

Sen benim çaresizliğimsin

Yalnızlığım

Bugünüm yarınım

Sen benim hüzünlerimsin

Yalnızlığım

Tek bilebildiğim sen benim

Vazgeçilmezimsin

Senin olmamı istedin

Ama belki de bir aşık gibi

İnatla bunca zaman kendine sakladın

Belki de bir tohum gibi serpildin

Filizlendin ben oldun belki de

Yatağımı bile paylaşabilmek için

Benimle

Yalnızlığım

Yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin

Yalnızlığım kanımsın canımsın

Sen benim çaresizliğimsin

Yalnızlığım

Bugünüm yarınım

Sen benim hüzünlerimsin

Yalnızlığım

Tek bilebildiğim sen benim

Vazgeçilmezimsin

Yaşamak zorunda olduğum

Maybe we just met

But who knows, maybe you always existed

You were accompanying, perhaps silently and insidiously

Now I understand now

Maybe you subtly separated me

You threw my loved ones to the heart

Maybe

my loneliness

You are the togetherness that I have to live with

My loneliness is my blood my dear

you are my despair

my loneliness

my today my tomorrow

you are my sorrows

my loneliness

All I know is you

you are indispensable

you wanted me to be yours

But maybe like a lover

You stubbornly kept it to yourself all this time

Maybe you sprouted like a seed

You sprouted, maybe you became me

To even share my bed

With me

my loneliness

You are the togetherness that I have to live with

My loneliness is my blood my dear

you are my despair

my loneliness

my today my tomorrow

you are my sorrows

my loneliness

All I know is you

you are indispensable

i have to live