Eendjes Voeren - Zazi

de laatste tijd had mams een manie

om maar naar het park te gaan

elke middag trok mijn mammie

mij mijn warmste kleertjes aan

'want', zei mammie, 'in de winter,

geven wij de eendjes brood

anders gaan die lieve eendjes

allemaal van de honger dood'

onderweg liep zij steeds vlugger

ik hield haar maar met moeite bij

ik kwam in het park, buiten adem

maar mams was opgelucht en blij

zij gaf mij het plastic zakje

waar het eendenbrood in zat

en dan ging ik naar het wak toe

terwijl mammie op een bankje zat

terwijl ik de eendjes brood moest voeren

praatte zij met een meneer

die meneer was blijkbaar grappig

en hij was er telkens weer

net als de zwaan en bij het voeren

stond dat beest altijd vooraan

vaak begon hij kwaad te blazen

ook al had ik niks gedaan

eenmaal heeft de zwaan gebeten

mijn handje deed toen heel erg zeer

ik hoorde mammie schaterlachen

om die grappige meneer

toen moest ik nog veel harder huilen

mammie had geen oog voor mij

terwijl ik naar het bankje holde

maakte mams haar handen vrij

die meneer heet nu oom Stefan

we wonen in zijn huis

soms voel ik me heel verdrietig

maar we blijven 's middags thuis

zondagmiddag komt mijn pappie

die wil met mij naar 't park toe gaan

en dan durf ik niet te zeggen

dat ik bang ben voor de zwaan

lately mom had a mania

just to go to the park

every afternoon my mom would pull

put on my warmest clothes

'cause,' said mummy, 'in the winter,

we give the ducks bread

otherwise those sweet ducks will go

all starved to death

on the way she walked faster and faster

I had difficulty keeping up with her

I entered the park, out of breath

but mom was relieved and happy

she gave me the plastic bag

which contained the duck bread

and then I went to the hole

while mommy sat on a bench

while I had to feed the ducks bread

she talked to a gentleman

that gentleman was apparently funny

and he was there time and time again

just like the swan and when feeding

that beast was always in the front

often he began to blow angrily

even though I had done nothing

once the swan bit

my hand hurt a lot then

I heard Mommy burst out laughing

because of that funny gentleman

then I cried even harder

Mommy didn't care about me

while I ran to the bench

Mom freed her hands

that gentleman is now called Uncle Stefan

we live in his house

sometimes i feel very sad

but we stay at home in the afternoon

my daddy is coming on sunday afternoon

he wants to go to the park with me

and then I dare not say

that I am afraid of the swan