Sanrı - Zakkum

Gün yeni doğarken odanın balkonuna

Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarna

Birkaç saat daha var sislerin çoğalmasına

Bakir telaşlar için insanların uyanmasına

Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun

Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun…

Çöpleri karıştıran sokak köpekleri gibi

Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişte ki günleri

Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına

Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla

Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla

Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana…

Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak

Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak

On the balcony of the room at sunrise

The first coffee of the morning fills your cheeks

A few more hours until the mists rise

For the virgin bustle to wake people up

Like every Ankara morning, maybe you're a little cold

But anyway, you like to be cold for a long time…

Like stray dogs scavenging

You mess with the past days without noticing

Your childhood climbs silently into your lap

She smiles like this with her curly hair

It's like he resembles your father, with his quiet stance

And it reminds you how much you are missing…

How beautiful you are, life is still naked

Nothing is untouched, days are swings