Şarapnel - Zakkum

Kırılıp dökülen bir anı yaşadığım

Parçaları ayrı şehirler de

Bir şarapneldi, patladı yalnızlık

Sadece kendin vardın menzilde

Bu da şekil iken, o silik mutluluğun

Günden güne eridi gitti ellerinden

Bir yorgan gibi üşüdükçe sokulduğun

Kaskatı kesilmiş bomboş geçmişte…

Kaşıdıkça büyüyen bir kabuk taşıdığın,

Yarısı apayrı bedenlerde

Kartondan yapma bir kayıktı mutluluğun

Karda yamuldu delik yelkeniyle

Bitsin istiyorsun artık bedeli önemsz

Çünkü yorgunsun artık kalıverdin kimsesiz

Nefes almaz zor artık, bitsin eziyetsin

Susmak istiyorsun artık, kelimeler gereksiz

Susma ne olur susma

Çünkü muhtaçsın haykırmaya

Korkma, korkma

Sıran gelecekti korktukça unutma

I lived a moment that broke and spilled

In separate cities

It was a shrapnel, the loneliness exploded

Only you were in range

While this is the shape, that faint happiness

Day by day it melted away from their hands

Like a quilt you snuggle in when you get cold

In the frozen, empty past…

You carry a crust that grows as you scratch,

Half in different bodies

Your happiness was a boat made of cardboard

In the snow with its hole sail

You want it to end, now the price doesn't matter

Because you're tired, you're left alone

It's hard to breathe now, let it be over

Now you want to shut up, words are useless

Don't be silent, don't be silent

'Cause you need to shout

Don't be afraid, don't be afraid

Don't forget as you fear your turn will come