Fípan Fagra - Týr

Skalli undir fjally byr garpar til hann ríða:

Táð var honum til eydnu lagað hann átti dóttur fríða.

Há trummar i hll hermenn ríða fram

Jomfrú leikar i lundum við tann edilmann.

Eirikur gongur frá srtondum nidan ein vid ongar sveinar

Hann saer frúgv við akur sita talar við hana eina.

«Tað var maer til eydnu lagad eg skuldi akur goyma

Siti eg úti árla og síðla eg kann ikki vánir gloyma.»

«Eg vi teg við smdir fá, ást og góðan vilja

fagra teg so til hallar heim, og teg frá vánum skilja.»

Risin gonir frá srtondum niðan ein við ongar sveinar

hann saer frúgv við akur sita talr við hana eina.

Kjaftur hans er ógviligur, nasarnar taer eru langar

So eru hansara kjálkabein sum fjórðung var at ganga.

«Tá ið tú kemur í trongan skógv, tú hav vael onnur klaeði

Rív upp á teg bjrkuvid, tad javnt við jrdina dragi!»

«Navn hevur tú av neyðum fingið so tíni klaeði skorjn

Tað er ikki á tínari aevi tú hevur tað tílíkt Borið!»