Pikria - Thanos Mikroutsikos, Giannis Koutras

Ό,τι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι

Τον τρόμο που δοκίμαζα πηδώντας το κατάρτι

Τον μπούσουλα, τη βάρδια μου και την πορεία στο χάρτη

Για ένα δυσεύρετο μικρό θαλασσινό κοχύλι

Τον πυρετό στους Τροπικούς του Ρίο τη μαλαφράντζα

Την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο Μανάο

Τη μαχαιριά που μου 'δωσε ο Μαγιάρος στην Κωστάντζα

Και σε πονάει με την οργιά, όχι απ' αλλού πονάω

Του τρατολόγου τον καημό, του ναύτη την ορφάνια

Του καραβιού που κάθισε την πλώρη τη σπασμένη

Τις ξεβαμμένες στάμπες μου που 'χα για περηφάνεια

Για σένα που σαλπάρισες γαλέτα αρματωμένη

Τι να σου τάξω ατίθασο παιδί, να σε κρατήσω

Παρηγοριά μου ο σάκος μου σ' Αμερική κι Ασία

Σύρμα που εκόπηκε στα δυο και πως να το πατήσω

Κατακαημένε η θάλασσα μισάει την προδοσία

Κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε λιμάνι

Λιμάνι κατασκότεινο, στενό, χωρίς φανάρια

Απόψε που αγκαλιάστηκαν Εβραίοι και Μουσουλμάνοι

Και ταξιδέψαν τα νησιά στον πόντο τα Κανάρια

Everything I loved I denied for your bitter lip

The horror I experienced jumping on the mast

The compass, my shift and the course on the map

For a hard to find small seashell

The fever in the tropics of Rio the malafranca

The fire we lit one night in Manao

The knife that Magyaros gave me in Kostantza

And it hurts you with the orgy, not from elsewhere I hurt

The tratologist's misery, the sailor's orphanhood

Of the ship that sat her bow broken

My faded prints that I have for pride

For you who set sail, a barge rigged

What can I order you to be an unruly child, to keep you

My consolation is my bag in America and Asia

Wire that was cut in two and how to press it

The scorched sea hates betrayal

Polygyros came down and became a port

Port dark, narrow, without traffic lights

Tonight, Jews and Muslims embraced

And the islands traveled to the point of the Canaries