Tokspor - Teitur

Vit hava bygt henda stóra býin

Har streymurin ferðast sum eiturkoppaspinn

Fær alt við sum rørir seg á ein og hvønn hátt

Frá harraleysum djórum til tjóvar á nátt

Tokspor røkka víða út og mær leingist heim

At strekkja míni troyttu bein

Fólkini ganga eftir vegnum í frakka

Her hevur verið so kalt at áirnar frysta

Ísurin bítur allastaðni hann kann

Sjálvt tokini venja seg aldrin við kuldan

Klokkan fylgir trúføst við tíðini

Skjótt rými eg herfrá, til gongu um eg má

Mær tørvar at venda aftur til at liva smærri

At vera einsamallur við teimum eg kenni

Har eingin hyggur eftir mær við undran

Har eg dugi fuglanna sang frammanundan

Tokspor finnast ikki har, men eg veit ein veg

Ið tó krevur tolsemi

Vit hava bygt henda stóra býin

Har streams travel some poison ivy

Gets everything with some moves in one way or another

From hairless animals to thieves at night

Tokspor smokes out in many places and the maiden longs for home

To stretch my trout bones

The people walk along the road in coats

The army has been so cold that the rivers freeze

The ice bites everywhere he knows

Tokini himself gets used to the age of the cold

The clock faithfully follows the news

I quickly evacuate from the army, to go as far as I can

Mær dares to return to liva smærri

To be alone with teams I teach

No one cares about a maiden with wonder

Have I enough of the birds singing ahead

There are no tracks, but I know one way

It requires tolerance