Jazireh - Siavash Ghomayshi

من همون جزیره بودم خاکی و صمیمی و گرم

واسه عشق بازی موجا قامتم یه بستر نرم

یه عزیز دردونه بودم پیش چشم خیس موجا

یه نگین سبز خالص روی انگشتر دریا

تا که یک روز تو رسیدی توی قلبم پا گذاشتی

غصه های عاشقی رو تو وجودم جا گذاشتی

زیر رگباره نگاهت دلم انگار زیر و رو شد

برای داشتن عشقت همه جونم آرزو شد

تا نفس کشیدی انگار نفسم برید تو سینه

ابر و باد و دریا گفتن حس عاشقی همینه

اومدی تو سرنوشتم بی بهونه پا گذاشتی

اما تا قایقی اومد از من و دلم گذشتی

رفتی با قایق عشقت سوی روشنی فردا

من و دل اما نشستیم چشم به راهت لبه دریا

دیگه رو خاک وجودم نه گلی هست نه درختی

لحظه های بی تو بودن می گذره اما به سختی

دل تنها و غریبم داره این گوشه می میره

ولی حتی وقت مردن باز سراغتو می گیره

می رسه روزی که دیگه قعر دریا می شه خونم

اما تو دریای عشقت باز یه گوشه ای می مونم

I was on the same island, warm and friendly

For the love of playing Moja, I stand on a soft bed

I was in pain in front of my wet eyes

A pure green jewel on the sea ring

Until one day you arrived, you set foot in my heart

You left the sorrows of love in me

Under the shower of your gaze, my heart seemed to turn upside down

All my soul longed to have your love

Until you breathe as if you are breathing in your chest

Cloud, wind and sea are the words of love

You came, you set foot in my destiny without any excuse

But until the boat came, you passed me and my heart

You went with the boat of your love to the light of tomorrow

My heart and I sat on the edge of the sea

There is neither a flower nor a tree in my soil

Moments of being without you pass, but hardly

My lonely and strange heart is going to this corner

But even when you die, it catches you again

The day will come when I will sink to the bottom of the sea

But I stay in a corner of your sea of ​​love