Sefa - Serdar Ortaç

Ne sefadan, ne beladan

Hayat aşktan oluşur.

İnanırsan bana cennet,

Sana hasret yüreğim.

Ne ölümden, ne zulümden,

Dilim aşktan konuşur

Kıracaksan en azından

Bırak atsın yüreğim.

Eskileri unutma alışkanlığı var hepimizde

Elindekini tutma savurganlığı var

Bi kere vurdu mu kalbe o aşkın ecel sopası

Korkutuyor ama kalbe ne faydası var

Kimsede kalmadı zerre tebessüm edip yola çıkmak

Layığını bulacak bu efendi yürek yarı çıplak

Korksa da elleri arkada birleşiyor yar için

Ben de bu kavgada olmam o küpküçücük yer için

Varlığım da yokluğum da önemli mi senin için

Bunca efkar çokluğunda kaçtın elimden

Aşk önümden geçti bir durmadı yörüngede

Kaç karamsar öykü varsa saçtın elinden

Neither joy nor trouble

Life consists of love.

Heaven if you believe me

I miss you my heart.

Neither death nor persecution,

My tongue speaks of love

If you're going to break it, at least

Let my heart go.

We all have a habit of forgetting the old ones.

He has the extravagance of holding what he has

Once it hit the heart, that love's death stick

It scares, but what good is it to the heart?

There is no one left to smile a bit and leave

This master heart will find its worth, half naked

Even though he's afraid, his hands come together for the back

I'm not in this fight either, for that tiny place

Does my presence or absence matter to you?

You ran away from me with so much sadness

Love passed in front of me and didn't stop in orbit

How many pessimistic stories did you throw out of your hand?