Мин һаман да унсигездә кебек,

Бер нәрсә дә үзгәрмәде кебек:

Кояш бата — һаман элекке,

Таңнар ата — һаман элекке…

Мин һаман да унсигездә кебек,

Йөрәк һаман шулай түземсез,

Тик унсигез яшьлек кызлар гына:

«Абый-абый, Салават абый,

Салават абый», диләр, — шунысы күңелсез.

Нәкъ унсигез яшьлек егет кебек,

Мин гашыйкмын бөтен дөнъяга.

Йөз хыяллар белән йоклап китәм,

Мең хыяллар белән уянам.

Мин һаманда унсигездә кебек,

Йөрәк һаман шулай түземсез,

Тик унсигез яшьлек кызлар гына:

«Абый-абый, Салават абый,

Салават абый», диләр, — шунысы күңелсез.

Урамнарда уйнап киткәнем бар,

Иптәш итеп бала-чаганы.

Акыл тешем күптән чыккан инде,

Акыл ягы һаман чамалы.

Мин һаманда унсигездә кебек,

Йөрәк һаман шулай түземсез,

Тик унсигез яшьлек кызлар гына:

«Абый-абый, Салават абый,

Салават абый», диләр, — шунысы күңелсез.

Мне все еще как восемнадцать,

Вроде ничего не изменилось:

Солнце еще садится,

Крестный все тот же...

Мне все еще как восемнадцать,

Сердце еще так нетерпеливо,

Только восемнадцатилетние девушки:

«Дядя, дядя Салават,

Дядя Салават, говорят, грустит.

Как восемнадцатилетний мальчик,

Я влюблен во весь мир.

Я засыпаю с сотней снов,

Я просыпаюсь с тысячей снов

Мне все еще как восемнадцать,

Сердце еще так нетерпеливо,

Только восемнадцатилетние девушки:

«Дядя, дядя Салават,

Дядя Салават, говорят, грустит.

Я играл на улицах,

Детство как спутник.

У меня давно нет зубов,

Ментальная сторона пока скромная.

Мне все еще как восемнадцать,

Сердце еще так нетерпеливо,

Только восемнадцатилетние девушки:

«Дядя, дядя Салават,

Дядя Салават, говорят, грустит.