La Taberna Del Puerto - Rocio Jurado

Qui dove il mare luccica

e tira forte il vento

su una vecchia terrazza davanti al golfo di Sorrento

un uomo abbraccia una ragazza

dopo che aveva pianto

poi si schiarisce la voce e ricomincia il canto

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

che scioglie il sangue dint' è vene sai

Vide le luci in mezzo al mare

pensò alle notti la in America

ma erano solo le lampare

e la bianca scia di un’elica

sentì il dolore nella musica

si alzò dal Pianoforte

ma quando vide la luna uscire da una nuvola

gli sembrò più dolce anche la morte

Guardò negli occhi la ragazza

quegli occhi verdi come il mare

poi all’improvviso uscì una lacrima

e lui credette di affogare

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

e scioglie il sangue dint’e vene sai

Potenza della lirica

dove ogni dramma è un falso

che con un po' di trucco e con la mimica

puoi diventare un altro

Ma due occhi che ti guardano

così vicini e veri

ti fanno scordare le parole

confondono i pensieri.

Così diventò tutto piccolo

anche le notti la in America

ti volti e vedi la tua vita

come la scia di un’elica

Ah si, è la vita che finisce

ma lui non ci pensò poi tanto

anzi si sentiva felice

e ricominciò il suo canto

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

che scioglie il sangue dint’e vene sai

Εδώ που η θάλασσα λαμποκοπάει

και o αέρας φυσά δυνατά

σε μια παλιά ταράτσα μπροστά στον κόλπο του Σορέντο

ένας άνδρας αγκαλιάζει μια κοπέλα

που πρίν λίγο είχε κλάψει

καθαρίζει τη φωνή του και αρχίζει ξανά το τραγούδι

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

Κοιτάει τα φώτα στη μέση της θάλασσας

και αναπολεί τις νύχτες στην Αμερική

αλλά ήταν μόνο τα λαμπυρίσματα

στα αφρίσματα μιας έλικας (προπέλας)

Νοιώθει τον πόνο μέσα απ'τη μουσική

και σηκώνεται από το πιάνο

μα όταν βλέπει το φεγγάρι να ξεπροβάλει από ένα σύννεφο

έμοιαζε πιό γλυκός, ακόμη κι ο θάνατος

Κοιτάει στα μάτια τη κοπέλα

εκείνα τα μάτια τα πράσινα σαν τη θάλασσα

και ξαφνικά τρέχει ένα δάκρυ

και νοιώθει να πνίγεται

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

Η δύναμη της όπερας

όπου κάθε δράμα μια ψευτιά

που με τεχνάσματα και με μίμησεις

μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος

Μα δυό μάτια που σε κοιτούν

έτσι κοντά κι αληθινά

σε κάνουν να χάνεις τα λόγια σου

και σου μπερδεύουνε το νού

Έτσι καθετί μοιάζει μικρό

ακόμη κι οι νύχτες στην Αμερική

στρέφεις το βλέμμα στη ζωή σου

κι είναι σαν το άφρισμα της έλικας (προπέλας)

Ω!

ναι μία ζωή που τελειώνει

Μα εκείνος δεν νοιάζεται πια.

αντιθέτως νοιώθει ευτυχισμένος

και ξαναρχίζει το τραγούδι του

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

Here where the sea shines

and the wind blows strong

on an old terrace facing the Gulf of Sorrento

a man hugs a girl

after she cried

then he clears his throat and starts singing again

I love you very much

but so very well you know

it's a chain now

that melts the blood inside the veins, you know

He saw the lights in the middle of the sea

he thought of the nights there in America

but it was only the lamparas

and the white trail of a propeller

she felt the pain in the music

she got up from the Piano

but when he saw the moon come out of a cloud

even death seemed sweeter to him

He looked the girl in the eye

those green eyes like the sea

then suddenly a tear came out

and he thought he was drowning

I love you very much

but so very well you know

it's a chain now

and it melts the blood inside the veins, you know

Power of opera

where every drama is a fake

than with a little make-up and with facial expressions

you can become another

But two eyes that look at you

so close and true

make you forget the words

confuse thoughts.

So everything became small

even the nights there in America

you turn around and see your life

like the wake of a propeller

Ah yes, life is ending

but he didn't think much about it

indeed he felt happy

and he resumed his song

I love you very much

but so very well you know

it's a chain now

that melts the blood inside the veins, you know

Εδώ που η θάλασσα λαμποκοπάει

και or αέρας φυσά δυνατά

σε μια παλιά ταράτσα μπροστά στον κόλπο του Σορέντο

ένας άνδρας αγκαλιάζει μια κοπέλα

που πρίν λίγο lei είχε κλάψει

he καθαρίζει τη φωνή του και αρχίζει ξανά το τραγούδι

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

She κοιτάει τα φώτα στη μέση της θάλασσας

και lei αναπολεί τις νύχτες στην Αμερική

αλλά ήταν μόνο τα λαμπυρίσματα

στα αφρίσματα μιας έλικας (προπέλας)

Νοιώθει τον πόνο μέσα απ'τη μουσική

και σηκώνεται από το πιάνο

μα όταν lei βλέπει το φεγγάρι να ξεπροβάλει από ένα σύννεφο

she έμοιαζε πιό γλυκός, ακόμη κι ο θάνατος

Κοιτάει στα μάτια τη κοπέλα

εκείνα τα μάτια τα πράσινα σαν τη θάλασσα

και ξαφνικά τρέχει ένα δάκρυ

και νοιώθει να πνίγεται

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.

Η δύναμη της όπερας

όπου κάθε δράμα μια ψευτιά

που με τεχνάσματα και με μίμησεις

μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος

Μα δυό μάτια που σε κοιτούν

έτσι κοντά κι αληθινά

σε κάνουν να χάνεις τα λόγια σου

και σου μπερδεύουνε το νού

Έτσι καθετί μοιάζει μικρό

ακόμη κι οι νύχτες στην Αμερική

στρέφεις το βλέμμα στη ζωή σου

κι είναι σαν το άφρισμα της έλικας (προπέλας)

Ω!

ναι μία ζωή που τελειώνει

Μα εκείνος δεν νοιάζεται πια.

αντιθέτως νοιώθει ευτυχισμένος

και ξαναρχίζει το τραγούδι του

Σε θέλω πάρα πολύ

μα τόσο τόσο πολύ, να ξέρεις,

είναι ένα κόσμημα τώρα πια (η αγάπη)

που τρέχει μαζί με το αίμα στις φλέβες μας να το ξέρεις.