Drei Stühle - Reinhard Mey

Ein Eisenofen steht mitten im Raum

Rotglühend, doch du spürst ihn kaum

Die Abendkühle kriecht über den Steinboden herein

Ein dürrer Rauch steigt zur Decke empor

Ein kühn geschwungenes Ofenrohr

Die nackte Glühbirne taucht den Raum in fahlen Schein

Ein alter Fernseher flackert schwarz-weiß

Die Männer sitzen verstreut im Kreis

Und immer in diesem Gebilde aus drei Stühlen

Einen, da stehen die Füße drauf

Einen, da lehnt der Arm sich auf

Den dritten, zum drauf sitzen, um sich im Gleichgewicht zu fühlen

Μια ημερα θα χρειαστω (Mia imera tha chreiastó)

Τρεις καρεκλες και εγω (Treis karékles kai egó)

Για ολη μου την εντνχια (Gia óli mou tin eftychía)

Μια τα χερια ν ακουμπω (Miá ta chéria n ' akoumpó)

Μια τα ποδια μου ν απλωνω (Miá ta pódia mou n ' aplóno)

Και μια, και μια να καθομαι (Kai mía, kai mía na káthomai)

Mit dem verwitterten Gesicht

Kiriakis, der nie ein Wort spricht

Der seinen Arm beim Dynamitfischen verlor

Der wie ein Gummiball hüpft und springt

Wenn nur ein Ton Musik erklingt

Und wirft den leeren Ärmel im Triumph empor

Gianis weiß längst über dich Bescheid

Und breitet seine Arme weit

Ohne ein Wort von deiner Sprache zu verstehen

Durch Brillengläser, die so blind

Wie Glas im Meer geworden sind

Kann er dir tief bis auf den Grund der Seele sehen

Μια ημερα θα χρειαστω (Mia imera tha chreiastó)

Τρεις καρεκλες και εγω (Treis karékles kai egó)

Για ολη μου την εντνχια (Gia óli mou tin eftychía)

Μια τα χερια ν ακουμπω (Miá ta chéria n ' akoumpó)

Μια τα ποδια μου ν απλωνω (Miá ta pódia mou n ' aplóno)

Και μια, και μια να καθομαι (Kai mía, kai mía na káthomai)

Da ist kein Mußtrauen, da ist kein Neid

Und da ist Frieden, da ist Zeit

Der Wirt, der mit den dicken Kaffeetassen klirrt

Nichts ist Berechnung, nichts bedacht

Alles aus Freundlichkeit gemacht

Das ist ein Ort, an dem dein Herz gesunden wird

Blau-weißes Tischtuch, frisches Brot

Leise tuckerndes Fischerboot

Ein Teller Apfelscheiben und ein Becher Wein

Vielleicht bleib ich irgendwann hier

Jedenfalls arbeite ich schon an mir

Um auch nur mit drei Stühlen zufrieden zu sein

Μια ημερα θα χρειαστω (Mia imera tha chreiastó)

Τρεις καρεκλες και εγω (Treis karékles kai egó)

Για ολη μου την εντνχια (Gia óli mou tin eftychía)

Μια τα χερια ν ακουμπω (Miá ta chéria n ' akoumpó)

Μια τα ποδια μου ν απλωνω (Miá ta pódia mou n ' aplóno)

Και μια, και μια να καθομαι (Kai mía, kai mía na káthomai)

Μια ημερα θα χρειαστω (Mia imera tha chreiastó)

Τρεις καρεκλες και εγω (Treis karékles kai egó)

Για ολη μου την εντνχια (Gia óli mou tin eftychía)

Μια τα χερια ν ακουμπω (Miá ta chéria n ' akoumpó)

Μια τα ποδια μου ν απλωνω (Miá ta pódia mou n ' aplóno)

Και μια, και μια να καθομαι (Kai mía, kai mía na káthomai)

An iron stove stands in the middle of the room

Red hot, but you hardly feel it

The evening cool creeps in over the stone floor

A wispy smoke rises to the ceiling

A boldly curved stovepipe

The bare lightbulb bathes the room in a pale glow

An old television flickers black and white

The men sit scattered in a circle

And always in this three-chair structure

One, your feet are on it

One, the arm leans up

The third to sit on to feel balanced

Μια ημερα θα χρειαστω (Mia imera tha chreiastó)

Τρεις καρεκλες και εγω (Treis karékles kai egó)

Για ολη μου την εντνχια (Gia óli mou tin eftychía)

Μια τα χερια ν ακουμπω (Miá ta chéria n'akoumpó)

Μια τα ποδια μου ν απλωνω (Miá ta pódia mou n'aplóno)

Και μια, και μια να καθομαι (Kai mía, kai mía na káthomai)

With the weathered face

Kiriakis who never speaks a word

Who lost his arm fishing with dynamite

Bouncing and bouncing like a rubber ball

If only one note of music sounds

And throws up the empty sleeve in triumph

Gianis has known about you for a long time

And spreads his arms wide

Without understanding a word of your language

Through glasses that are so blind

As glass became in the sea

Can he see you deep to the bottom of your soul

Μια ημερα θα χρειαστω (Mia imera tha chreiastó)

Τρεις καρεκλες και εγω (Treis karékles kai egó)

Για ολη μου την εντνχια (Gia óli mou tin eftychía)

Μια τα χερια ν ακουμπω (Miá ta chéria n'akoumpó)

Μια τα ποδια μου ν απλωνω (Miá ta pódia mou n'aplóno)

Και μια, και μια να καθομαι (Kai mía, kai mía na káthomai)

There is no must trust, there is no envy

And there is peace, there is time

The innkeeper clinking the thick coffee cups

Nothing is calculation, nothing considered

All done out of kindness

This is a place where your heart will heal

Blue and white tablecloth, fresh bread

Quietly chugging fishing boat

A plate of apple slices and a mug of wine

Maybe someday I'll stay here

Anyway, I'm already working on myself

To be satisfied even with just three chairs

Μια ημερα θα χρειαστω (Mia imera tha chreiastó)

Τρεις καρεκλες και εγω (Treis karékles kai egó)

Για ολη μου την εντνχια (Gia óli mou tin eftychía)

Μια τα χερια ν ακουμπω (Miá ta chéria n'akoumpó)

Μια τα ποδια μου ν απλωνω (Miá ta pódia mou n'aplóno)

Και μια, και μια να καθομαι (Kai mía, kai mía na káthomai)

Μια ημερα θα χρειαστω (Mia imera tha chreiastó)

Τρεις καρεκλες και εγω (Treis karékles kai egó)

Για ολη μου την εντνχια (Gia óli mou tin eftychía)

Μια τα χερια ν ακουμπω (Miá ta chéria n'akoumpó)

Μια τα ποδια μου ν απλωνω (Miá ta pódia mou n'aplóno)

Και μια, και μια να καθομαι (Kai mía, kai mía na káthomai)