Yitirmeden - Pinhani, Turgut Alp Bekoğlu, Akın Eldes

Durup düşünmeye zamanın olur mu?

Yitirmeden anlamaz insan

Sevdiklerin yolun sonunda

Sarıl her fırsatında o insana

Arkasından ağlayan olma

Geri getirmez çok ağlasan da

Durur, durur belki baş ucunda

Annen baban kendi çapında

Abin bile 47 yaşında

Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş

Gün gelince herkesin açılmış

Ama sorarsan hep geç kalınmış

Güzel günlerimizin bittiğini sanma

Belki bir daha böylesi olmaz

Ama her bir gün güzel aslında

Yakın durmanın zor olduğu ortada

Uzak olmak her zaman en kolay

Ama en zoru yalnız olunca

Uyur, uyur belki hep yanında

İlk sevgilin kendi solunda

Her hatıra asılı duvarında

Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş

Gün gelince herkesin açılmış

Ama sorarsan hep geç kalınmış

Uyur, uyur belki hep yanında

İlk sevgilin kendi solunda

Her hatıra asılı duvarında

Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş

Gün gelince herkesin açılmış

Ama sorarsan hep geç kalınmış

Do you have time to stop and think?

A person who does not understand without losing

Your loved ones are at the end of the road

Hug that person every chance you get

don't cry after

It won't bring it back even if you cry a lot

Stops, stops maybe at the head end

Your mother and father in their own way

Even your brother is 47 years old

Life, life is like a black box

When the day comes, everyone is open

But if you ask, it's always late

Don't think our good days are over

Maybe it won't happen again

But every day is beautiful

It's obvious it's hard to stay close

Being far away is always easiest

But it's hardest when you're alone

Sleeps, sleeps, maybe always by your side

Your first lover is on your left

Every memory hangs on your wall

Life, life is like a black box

When the day comes, everyone is open

But if you ask, it's always late

Sleeps, sleeps, maybe always by your side

Your first lover is on your left

Every memory hangs on your wall

Life, life is like a black box

When the day comes, everyone is open

But if you ask, it's always late