Είδα στον ύπνο μου και μ' έπιασε ζαλάδα

Κάτι κοράκια να κηδεύουν την Ελλάδα

Κι ένιωσα μέσα μου, ταπείνωση, ντροπή

Αν δεν ξυπνούσα θα' χα πάθει συγκοπή

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός πως το ανέχεται

Να λοιδορείται και ο καθένας να τον βρίζει

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός δεν επιτρέπεται

Μες τη μιζέρια και τον φόβο να σαπίζει

Eίδα στον ύπνο μου και κόντεψα να μείνω

Τον Μέγα Αλέξανδρο στους Βάρβαρους να δίνω

Κι ένιωσα μέσα μου ανείπωτη οργή

Γι αυτά που γίνονται ξεδιάντροπα στην γη

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός πως το ανέχεται

Να λοιδορείται και ο καθένας να τον βρίζει

Αφού η ανθρωπότητα δεν ντρέπεται

Δεν έχει τσίπα μια σταλιά, δεν κοκκινίζει

Ένας λαός, τέτοιος λαός δεν επιτρέπεται

Μες τη μιζέρια και τον φόβο να σαπίζει

Я увидел во сне, и у меня закружилась голова

Некоторые вороны, чтобы похоронить Грецию

И я чувствовал внутри, унижение, позор

Если бы я не проснулся, у меня был бы обморок

Поскольку человечество не стыдится

Ни капельки не щиплет, не краснеет

Народ, такой народ, что они это терпят

Пусть он будет проклят и пусть все его проклинают

Поскольку человечество не стыдится

Ни капельки не щиплет, не краснеет

Народ, такой народ не допускается

Через страдания и страх гниения

Я увидел во сне и чуть не потерял сознание

Отдать Александра Македонского варварам

И я почувствовал внутри себя неописуемую ярость

За то, что беззастенчиво делается на земле

Поскольку человечество не стыдится

Ни капельки не щиплет, не краснеет

Народ, такой народ, что они это терпят

Пусть он будет проклят и пусть все его проклинают

Поскольку человечество не стыдится

Ни капельки не щиплет, не краснеет

Народ, такой народ не допускается

Через страдания и страх гниения