Tak bardzo się boję, boję

Że jestem drzewem, co rośnie wątłe

W szczelinie wąskiej płyty chodnikowej

Gdy mogłam być dumną sekwoją

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem małpą przed telewizorem

Że mnie przez kraty karmią słodyczami

A mogłam skakać z liany na lianę

E, e, w jakiej szczelinie?

Jakie wątłe?

Jak to?

W pierwszym primie już ten niebagatelny jest konkret

Że głębszy nieco instynkt drzemie w takim

Drzemie, co to ma szczecińskie korzenie

A drugie primo: fakt, małpa, kraty, fakt, TV z Orwella, a cukierki z pod szafy,

fakt

A, i sama małpa raczej z tych łagodnych, ale w razie czego może mocno pogryźć

Tak bardzo się boję, boję

Że to wszystko nie moje, moje

Że w cudze pióra się rano stroję

Że żyję życie nie swoje, swoje

Że się uparłam, by kochać Ciebie

Że kocham głową, nie sercem, sercem

Że się uśmiecham, choć wcale nie chcę

Że nie wiem, nie wiem kim jestem, jestem

Moment, moment, przebóg, przebóg, po co takim tonem?

Ty się tak nie bój, nie bój, bo jeden szczegół ci tu chyba zniknął w drodze do

brzegu

Że pióra cudze ale strój wedle twoich reguł, i gdzie i jak nie twój duch?

A ten hart?

Kochasz — znaczy musi być tego wart.

A z serca bez głowy rzadko

pożytek.

Więc naprawdę już zmień płytę

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem koniem pod Morskim Okiem

Że ciągnę brykę pełną dup pod górę

A mogłam galopować po stepie

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem piosenkarką w Polsce, Polsce

Że nie wiem, nie wiem kim jestem, jestem

Że się nie dowiem i zniknę, zniknę

No a na wypadek jeśli jednak nie znikniesz, to:

Wyobraź sobie jak ten koń z zaprzęgu nagle staje dęba i na woźnicy sprawdza

twardość zębów i mknie w galop w dół po Krupówkach slalom z wozem,

więc dla tych na wozie to duże niehalo.

I za nim cały korowód by poszedł

polskich piosenkarzy, co nagle mówią swoim głosem, a strach by odpadł w

przedbiegach

Ładna wizja?

No to ciach!

Wiele nie trzeba…

Я так боюсь, я боюсь

Что я дерево, которое худеет

В расщелине узкой тротуарной плитки

Когда я мог гордиться секвойей

Я так боюсь, я боюсь

Что я обезьяна перед телевизором

Что меня через бары кормят сладостями

И я мог прыгать с лианы на лиану

Е, е, в какой слот?

Насколько хлипкий?

Как так?

В первом простом это немаловажно

Что несколько более глубокий инстинкт кроется в таком

Спящий с щецинскими корнями

И второй примо: факт, обезьяна, бары, факт, телевизор из Оруэлла, и конфеты из-под шкафа,

факт

Да и сама обезьянка довольно нежная, но при случае может сильно укусить

Я так боюсь, я боюсь

Что это все не мое, мое

Что я утром одеваюсь в чужие перья

Что я живу не своей жизнью,

Что я настаивал на том, чтобы любить тебя

Что я люблю головой, а не сердцем, сердцем

Что я улыбаюсь, хоть и не хочу

Что я не знаю, я не знаю, кто я, я

Миг, миг, боже, боже, почему с таким тоном?

Не бойся так, не бойся, потому что одна деталь, кажется, исчезла здесь по дороге в

берег

Что чужие перья, да платье по твоим правилам, а где и как не твой дух?

А эта стойкость?

Вы любите - это должно быть того стоит.

И редко от сердца без головы

утилита.

Так что реально меняй диск

Я так боюсь, я боюсь

Что я лошадь на Морском Око

Что я тащу машину, полную задницы, в гору

И я мог бы скакать по степи

Я так боюсь, я боюсь

Что я певица в Польше, Польша

Что я не знаю, я не знаю, кто я, я

Что я не узнаю и исчезну, исчезну

Ну а если не пропадаешь, то:

Представьте, что запряженная лошадь вдруг встает на дыбы и проверяет кучера.

твердость зубов и галопом по крупувскому слалому с телегой,

так что для тех, кто на телеге, это большое дело.

И вся процессия будет следовать

Польские певцы, которые вдруг говорят своим голосом, и от страха упадут в

работает

Хорошее видение?

Тогда пошли!

Вам не нужно много...