Vaghti to Ba Man Nisti - Moein

وقتی تو با من نیستی، از من چه می ماند

از من جز این هر لحظه فرسودن، چه می ماند

از من چه میماند، جز این تکرار پی در پی

تکرار من در من، مگر از من چه می ماند

غیر از خیالی خسته از تکرار تنهایی

غیر از غباری در لباس تن، چه می ماند

از روزهای دیر بی فردا، چه می آید

از لحظه های رفته ی روشن، چه می ماند

وقتی تو با من نیستی، از من چه می ماند

از من جز این هر لحظه فرسودن، چه می ماند

از من چه میماند، جز این تکرار پی در پی

تکرار من در من، مگر از من چه میماند

از من اگر کوهم، اگر خورشید، اگر دریا

بی تو میان قاب پیراهن چی می ماند

بی تو چه فرقی میکند دنیای تنها را

غیر از غبار و آدم و آهن، چه می ماند

وقتی تو با من نیستی، از من که میپرسد

از شعر و شاعر جز شب و شیون، چه می ماند

وقتی تو با من نیستی، از من چه می ماند

از من جز این هر لحظه فرسودن، چه می ماند

از من چه میماند، جز این تکرار پی در پی

تکرار من در من، مگر از من چه می ماند

What is left of me when you are not with me?

What is left of me but this every moment of exhaustion

What is left of me, except this repetition

My repetition in me, except what is left of me

Other than imagining tired of repeating loneliness

What is left but dust on the clothes

What comes from the days of late tomorrow?

What remains of the bright moments gone by?

What is left of me when you are not with me?

What is left of me but this every moment of exhaustion

What is left of me, except this repetition

My repetition in me, except what is left of me

From me if the mountain, if the sun, if the sea

What is left between you in the shirt frame?

What difference does it make to the lonely world without you

What is left but dust, man and iron?

When you are not with me, he asks me

What is left of the poem and the poet except night and night

What is left of me when you are not with me?

What is left of me but this every moment of exhaustion

What is left of me, except this repetition

My repetition in me, except what is left of me