E L'Era Tardi - Mina

E l’era tardi, l’era tardi

In quella sera stracca

Che m'è vegnü bisogn d’un mila franc

Per quatà una trata

Dumandà mi gh’avevi vergogna

Dumandà e savé no a chi l'é…

Gh’era il Rino, l'è vera, il Rino

Suldà insema in d’i bersaglier

Ma l’era tardi, l’era tardi

In quella sera stracca

E distürbà la gent spusà de poc

Col lavurà ch’el fiaca

«La me scüsa, sciura, gh'è il Rino?

La ghe disa che gh'è il bersaglier»

El vien giò d’i scal in camisa

Mi suridi, lü nanca un vers

«Ciao, Rino, scusa, el su, l'è tardi

Ma ma in questa sera stracca

Te vedet vurevi salüdatt

E po' ciamà i bei temp de la guera, vacca!

Quant'è seret sensa murusa

Quand andavum a ciapà i ciucch…

Sì ma, Rino, gh'è un’altra roba…

Ma no, via, Rino, ciao Rino… Ohé!»

E mi’l savevi l’era tardi

Per disturbà la gent

Ciapà magari a fa' l’amur

La gent che la gh’ha i so impegn

Sì, ma em fa anca la guera insema

Sott ai bumb, cuntra i füsilàd…

Val püssé in cö un bel mila lira

In sacocia desmentegà…