Efendi - Kalben

Çocukluğundan gelir senin

Çocukça boşluğundan

Dostun olmaz, düşmanın değildir

Korkusundan

Kıvranır durur kendi karanlığında

Kandırdı sanar seni rüyasız ve yalnız uykusunda

Derdini bilmez, insanı görmez

Elleri kör saymadıkça

El olur çeker gider bir anda

Çıkarı sende kalmadıysa

Susar ezilirken

Taşar kibirinden

Dostu düşmüş kaldırmıyor

Kahkahası kaldırımda

Arkası güzelmiş bırakın madem

Konuşsun arkasından

Sormaz mı gerçek kişi

Aman bozulmasın diye dişi

Sana değmedi bana zehir olan yılanın dişi

İçimde kalmasın çok kıskandım seni

Afetini de hayatını da yazar olmuş başka biri

Sen kendini efendi san, köleler bilmez efendilik

Dostu düşmüş kaldırmıyor

Kahkahası kaldırımda

Sana değmedi bana zehir olan yılanın dişi

İçimde kalmasın çok kıskandım seni

Afetini de hayatını da yazar olmuş başka biri

Sen kendini efendi san, köleler bilmez efendilik

comes from your childhood

From the childish void

Not your friend, not your enemy

out of fear

It writhes in its own darkness

He thinks he has deceived you in his dreamless and lonely sleep

Doesn't know your problem, doesn't see people

Unless you count your hands blind

The hand goes away in an instant

If you're out of interest

Susar is crushed

Overflows from arrogance

Friend has fallen, he does not lift

Laughter on the pavement

If the back is beautiful, let it go

talk behind your back

Doesn't ask a real person

Don't spoil the female

It didn't touch you, the snake's tooth that poisoned me

Don't keep it inside me, I'm so jealous of you

Another person who wrote both his disaster and his life

Think yourself master, slaves don't know mastery

Friend has fallen, he does not lift

Laughter on the pavement

It didn't touch you, the snake's tooth that poisoned me

Don't keep it inside me, I'm so jealous of you

Another person who wrote both his disaster and his life

Think yourself master, slaves don't know mastery