Wilk - Kacper HTA, Słoń, Jongmen

Jestem jak wilk, który biegnie sam w ciemnym lesie

Nawet bez watahy też dam sobie rade

Pędzę dziś przed siebie, nie mam szczęścia na tapecie

Pod łapami czuję ziemię, śnieg prószy po ramionach

W moich oczach znajdziesz wszystko, błękit oceanu

Wszystko zmierza, do wypełnienia planu

Nikt nie chce podejść, sam omijam innych

Skazany na samotność, nawet złapany niewinny

Dam sobie rade i kiedy jest najgorzej

Też dam sobie rade, jeśli opuścisz mnie Boże

Gorzej być nie może, za mną wielkie morze krwi

Nawet sierść mam czerwoną i czerwone łzy

Spójrz w moje kły, widzisz gniew?

Wielki zawód?

Pożeram kłusowników i nie potrzebuje czasu

Już nie zapinaj pasów, niesie wilka do lasu

Krzyk ofiar słychać już nawet z tarasu

Biegł przez puszcze, góry, pola

Nikt z was schwytać go nie zdołał

Warczy gdy nadchodzi zmora

Broni stada wilk

Broni stada wilk…

Jestem jak wilk, nocny łowca, wiem że mam złą sławę

Jeśli wpadnę w sidła mogę odgryźć własną łapę

Już całe miasto zna mnie, bo choć przemierzam je jak duch

Mój głos rozchodzi się pośród pokrytych mrokiem wzgórz

Nas dwóch to nie wyjątek, chłopcze wiedz, że jest nas wielu

Bardzo dobrze wiem jak pachnie moja własna krew na śniegu

Jeśli nie znasz reguł w puszczy wróć do stada wiejskich kundli

Bo rzeczywistość jest surowa jak pustkowia tundry

Umiem ugryźć, choć już nauczyłem się mieć dystans

W zagrożeniu mogę uruchomić tryb: wścieklizna

Płynie mi krew z pyska, kiedy baraszkuję w truchle

Tym farbowanym lisom rzucam ironiczny uśmiech

Dumnie stoję na pogorzelisku krzycząc: wiwat Polska

Ty nadzierasz z nami ryj pod sceną jakbyś wypadł z okna

Niech każda dwulicowa żmija dzisiaj zdycha w torsjach

To Słoń, Kacper, zwierzęcy instynkt, likantropia

Głęboki ślad, na twardym śniegu na rzeki brzegu

Przed wejściem do lasu w biegu, w świecie bez reguł

Od początku słońca ku niebu, aż po sam biegun

Do końca gdzie rzeka rwąca, z natury gniewu

Biegnę dziki jak wiking, łapa się nie podwinie

Wychował mnie las a czas inaczej płynie

Brak mi ludzkich cech, to pech, stos niepowodzeń

Nie dasz rady, nie lękać się gdy staniesz na mej drodze

Mam demoniczne moce, w świecie piekielnej krzywdy

Choć obce mi każde imię znajome żywym

Jestem ostatnim słowem, nadzieję nim zrobię zamach

Wygryzę zębami z szyi jabłko Adama

Każda moja ofiara którą chcę brać na litość

Prawie się daje złapać, mógłbym przysiąc

Gdyby mógł, mój węch i słuch wywęszył ruch

Ślina z pyska, twoja krew tryska, mów do mnie duch

I am like a wolf that runs alone in a dark forest

Even without the pack, I can do it too

I'm rushing ahead today, I'm out of luck with the wallpaper

I feel the ground under my paws, and snow is rolling down my shoulders

In my eyes you will find everything, the blue of the ocean

Everything is moving towards the fulfillment of the plan

Nobody wants to come, I avoid others myself

Condemned to loneliness, even caught innocent

I can do it and when it's worst

I can do it too, if you leave me, God

It couldn't be worse, there is a great sea of ​​blood behind me

I even have red hair and red tears

Look at my fangs, can you see the anger?

Great profession?

I eat poachers and I don't need time

Don't wear seat belts anymore, he's carrying the wolf into the woods

The screams of the victims can be heard even from the terrace

He ran through forests, mountains and fields

None of you have caught him

He growls when the nightmare comes

The pack of the wolf is defending

The wolf packs weapons ...

I'm like a wolf, a night hunter, I know I'm notorious

If I am trapped, I can bite my own paw off

The whole city already knows me, because even though I travel through it like a ghost

My voice rises among the gloomy hills

The two of us are no exception, boy know that we are many

I know very well what my own blood smells in the snow

If you don't know the rules in the forest, go back to the herd of village mongrels

Because reality is as raw as the wastelands of the tundra

I can bite, although I have already learned to keep my distance

In danger, I can run the mode: rabies

Blood flows from my mouth as I frolic in my carcass

I give these dyed foxes an ironic smile

I stand proudly on the site of a fire and shout: cheer Poland

You pierce the snout with us under the stage as if you fell out of the window

Let every two-faced viper die in vexation today

This is Elephant, Casper, animal instinct, lycanthropy

A deep trail, on hard snow on the river bank

Before entering the forest on the run, in a world without rules

From the beginning of the sun skyward to the very pole

Until the end where the river rushing by the nature of anger

I run wild like a viking, the paw will not collapse

I was brought up by the forest and time flows differently

I have no human qualities, it's bad luck, a pile of failures

You can't do it, don't be afraid when you stand in my way

I have demonic powers in a world of infernal harm

Although alien to me every name I know alive

I am the last word, hope before I make a swing

I'll bite the Adam's apple off my neck with my teeth

Every sacrifice I want to take for pity

He's almost catchable, I could have sworn

If he could, my sense of smell and hearing could smell movement

Saliva from the mouth, your blood is gushing, talk to me spirit